ماری ترز

ماری تِرِز (۱۷۱۷ـ۱۷۸۰)(Maria Theresa)
ماری تِرِز
امپراتریس اتریش از ۱۷۴۰. جانشین پدرش شارل ششم، امپراتور امپراتوری مقدس روم، شد. دعوی او بر تاج و تخت با مخالفت رو به رو شد و برای دفاع از حق خود نخست در جنگ جانشینی اتریش (۱۷۴۰ـ۱۷۴۸) و سپس در جنگ هفت ساله (۱۷۵۶ـ۱۷۶۳) درگیر شد؛ درنتیجه، اتریش در تصرف او باقی ماند، اما سیلزی را از دست داد. بقیۀ سلطنت ماری ترز به صلح گذشت و به همراه پسرش، یوزف دوم، به اصلاحات اجتماعی پرداخت. در ۱۷۳۶ با خویشاوند خود فرانسیس، دوکِ لورن، ازدواج کرد و پس از مرگ پدر خود، مهین دوشس اتریش و ملکۀ مجارستان و بوهم شد. شارل، برگزینندۀ باواریا، با دعوی او بر تاج و تخت مخالفت کرد و شارل در ۱۷۴۲ به امپراتوری برگزیده شد، در حالی که فردریک، فرمانروای پروس، نیز سیلزی را گرفت. به دنبال آن، جنگ جانشینی اتریش درگرفت و در این جنگ، اتریش با انگلستان، و پروس با فرانسه متحد شد. در پایان این جنگ در ۱۷۴۸، ماری ترز میراث خود را، به جز سیلزی که به دست فردریک افتاد، حفظ کرد و شوهرش نیز در ۱۷۴۵ جانشین امپراتور شارل شده بود. ماری ترز، به قصد بازستاندن سیلزی، با فرانسه و روسیه برضد پروس متحد شد؛ درنتیجه جنگ هفت ساله روی داد که نیروی اروپا را تحلیل برد و موقعیت ارضی کشورها نیز به وضع سابق باقی ماند. پس از ۱۷۶۳، سیاست صلح جویانه و دایمی را در پیش گرفت و فعالیت های خود را بر اصلاحات داخلی متمرکز کرد؛ به رغم شیوه های کاری مستبدانه اش، آموزش و پرورش را رواج داد، قوانین را مدوّن و شکنجه را ملغا کرد. همچنین یسوعیان را از قلمرو خود اخراج کرد. در این اقدامات پسرش یوزف دوم با او همکاری داشت که در ۱۷۶۵ به مقام امپراتوری رسید و جانشین مادرش در قلمرو هابسبورگ شد.