مارگارت رادرفورد

مارگارت رادرفورد DBE ( انگلیسی: Dame Margaret Taylor Rutherford؛ زاده ۱۱ مهٔ ۱۸۹۲ – درگذشته ۲۲ مهٔ ۱۹۷۲ ) یک هنر پیشه اهل انگلستان بود. مارگارت رادرفورد اولین هنر پیشه ای است که نقش خانم مارپل را در سینما بازی کرده است.
مارگارت رادرفورد یکی از بهترین بازیگران کمدی نسل خود بود که هم در صحنه و هم روی پرده کار موفقی داشت. او با یک پلاک آبی در ۴ برکلی، ویمبلدون، جایی که بین سال های ١٨٩۵ تا ١٩٢٠ با عمه اش زندگی می کرد، گرامی داشته می شود. [ ۱]
رادرفورد در سال ١٨٩٢ در بلهام، در جنوب لندن زاده شد. در سال ١٨٩۵ خانواده او به هند نقل مکان کردند - پدرش، ویلیام رادرفورد، تاجر ابریشم هندی بود. به طرز غم انگیزی، مادرش در همان سال جان خود را از دست داد و پدرش که مدت ها از بیماری روانی رنج می برد، نتوانست به تنهایی از مارگارت مراقبت کند. قبل از اینکه مارگارت به دنیا بیاید، ویلیام پدرش را به قتل رسانده بود و سعی کرده بود جان خود را بگیرد. پس از مرگ همسرش، او بقیه عمر خود را در آسایشگاه ها سپری کرد. مارگارت جوان که هنوز فقط سه سال داشت به بریتانیا بازگردانده شد تا با عمه اش بسی نیکلسون در لندن زندگی کند. این ترومای اولیه و سابقه بیماری روانی خانواده اش، مارگارت را در طول زندگی اش تسخیر کرد و او از دوره های متناوب اضطراب و افسردگی رنج می برد. [ ۱]
مارگات در ادامه به موفقیت قابل توجهی در فیلم هایی دست یافت که شامل حضور در "پاسپورت پیملیکو" ( ١٩۴٩ ) ، "شادترین روزهای زندگی شما" ( ١٩۵٠ ) و "افراد" VIP ( 1963 ) و بازی در نقش دوشس برایتون در کنار ریچارد برتون و الیزابت تیلور بود. او برنده اسکار بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد. او همچنین به خاطر بازی در نقش خانم مارپل آگاتا کریستی در چندین فیلم از جمله قتل او گفت ( ١٩۶٢ ) ، قتل آهوی ( ١٩۶۴ ) و قتل بیشترین بدجنسی ( ١٩۶۵ ) شهرت داشت. [ ۱]
مارگارت در سال ١٩۴۵ با بازیگر همکار جیمز باکلی استرینگر دیویس ازدواج کرد. آن ها به یکدیگر فداکار بودند و جیمز از مارگارت در طول دوره های دشوار افسردگی ناتوان کننده در بیمارستان های روانی حمایت می کرد. در دهه ١٩۵٠، این زوج به طور غیررسمی نویسنده ای به نام گوردون لنگلی هال را پذیرفتند، سپس در ٢٠ سالگی، هال بعداً تحت عمل جراحی تغییر جنسیت قرار گرفت و داون لنگلی سیمونز شد. با این نام، او زندگی نامه مارگارت رادرفورد را در سال ١٩٨٣ نوشت.