مارگارت جوی تیبتز ( انگلیسی: Margaret Joy Tibbetts؛ ۲۶ اوت ۱۹۱۹ – ۲۵ آوریل ۲۰۱۰ ) دیپلمات اهل ایالات متحده آمریکا بود. او از سال ۱۹۶۴ تا ۱۹۶۹ در دوران ریاست جمهوری لیندون جانسون، سفیر ایالات متحده در نروژ بود. او در آکادمی گولد و کالج ویتون در ماساچوست تحصیل کرد و مدرک دکترای خود را از کالج برین مار دریافت کرد. [ ۱] [ ۲] او دو مدرک افتخاری نیز از کالج بیتس در سال ۱۹۶۲، و از کالج بودین در سال ۱۹۷۳ دریافت کرد. [ ۱] [ ۳]
تیبتز در سال ۱۹۴۹ سوگند یاد کرد و نخستین مأموریت او در بخش امور سیاسی سفارت ایالات متحده در انگلستان بود. یکی از وظایف اصلی او در چند سال پس از آن، نظارت بر سیاست بریتانیا در قبال آفریقا، به ویژه بحث در مورد ایجاد یا عدم ایجاد فدراسیون آفریقای مرکزی بود. این فدراسیون در سال ۱۹۵۳ تشکیل شد و متشکل از رودزیای جنوبی ( زیمبابوه ) ، رودزیای شمالی ( زامبیا ) و نیاسالند ( مالاوی ) بود. تیبتز دولت ایالات متحده را تشویق کرد تا از تصمیم بریتانیا حمایت کند و در نتیجه به تسهیل مشارکت آمریکا در فدراسیون کمک کرد. تیبتز در حین خدمت در سفارت در لندن، در کنفرانسی در موزامبیک شرکت کرد و در سفر خود از چندین بخش آفریقا بازدید کرد. در سال ۱۹۵۵، وزارت امور خارجه او را به کنسولگری در لئوپولدویل ( کینشاسا ) ، در کنگوی بلژیکی ( جمهوری دموکراتیک کنگو ) اعزام کرد. او به مدت دو سال با تمرکز بر مسائل اقتصادی خدمت کرد. او در پیامی به همکاران خود در واشینگتن در مورد پتانسیل رهبران اتحادیه کنگو مانند پاتریس لومومبا برای ایفای نقش کلیدی در جنبش های ملی گرایانه در آینده هشدار داد. در سال ۱۹۵۷، تیبتز به وزارت امور خارجه بازگشت و به دفتر اروپا پیوست. [ ۴]
پس از دو سال کار در دفتر امور اروپای وزارت امور خارجه، در سال ۱۹۵۹ تیبتز به کارکنان ادارهٔ همکاری های بین المللی پیوست و برای یک دورهٔ دو ساله در این اداره خدمت کرد. سپس در سال ۱۹۶۱ در سفارت آمریکا در بلژیک منصوب شد و به مدت سه سال به کار در این سفارتخانه مشغول شد. پس از آن تصدی، وی در سمینار بزرگ وزارت امور خارجه ثبت نام کرد و در زمانی که در آن سمینار شرکت می کرد، خبر احتمال انتصاب وی به عنوان سفیر اعلام شد.
در ۲۸ مارس ۱۹۶۴ در طی یک کنفرانس مطبوعاتی در مزرعه خود در تگزاس، رئیس جمهور لیندون جانسون اعلام کرد که «ما خانم مارگارت تیبتز را که یک افسر خدمات خارجی درجه یک است، به عنوان سفیر معرفی کرده ایم یا قصد داریم که معرفی کنیم. » او سپس افزود که «او دارای مدرک دکتری از برین مار است و در مین به دنیا آمده است. » صبح روز بعد تیبتز در دفتر خاطرات خود به اعلامیهٔ رئیس جمهور و همچنین گمانه زنی ها مبنی بر اعزام او به فنلاند اشاره کرد. در ۲۸ آوریل، تیبتز، همراه با دو زن دیپلمات دیگر، با جانسون در دفتر بیضی کاخ سفید ملاقات کرد. او در دفتر خاطرات خود این ملاقات را «بسیار شگفت انگیز» توصیف کرد. در ۲۰ ژوئیهٔ ۱۹۶۴، جانسون به تیبتز اطلاع داد که به عنوان سفیر در نروژ معرفی شده است. جلسهٔ استماع او در کمیتهٔ روابط خارجی سنا در ۲۸ ژوئیه برگزار شد و خیلی زود توسط کل سنا نیز تأیید شد. در ۱۲ سپتامبر ۱۹۶۴، تیبتز مجدداً قبل از عزیمت به نروژ، برای مدت کوتاهی با جانسون در دفتر بیضی ملاقات کرد. [ ۵] [ ۶]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفتیبتز در سال ۱۹۴۹ سوگند یاد کرد و نخستین مأموریت او در بخش امور سیاسی سفارت ایالات متحده در انگلستان بود. یکی از وظایف اصلی او در چند سال پس از آن، نظارت بر سیاست بریتانیا در قبال آفریقا، به ویژه بحث در مورد ایجاد یا عدم ایجاد فدراسیون آفریقای مرکزی بود. این فدراسیون در سال ۱۹۵۳ تشکیل شد و متشکل از رودزیای جنوبی ( زیمبابوه ) ، رودزیای شمالی ( زامبیا ) و نیاسالند ( مالاوی ) بود. تیبتز دولت ایالات متحده را تشویق کرد تا از تصمیم بریتانیا حمایت کند و در نتیجه به تسهیل مشارکت آمریکا در فدراسیون کمک کرد. تیبتز در حین خدمت در سفارت در لندن، در کنفرانسی در موزامبیک شرکت کرد و در سفر خود از چندین بخش آفریقا بازدید کرد. در سال ۱۹۵۵، وزارت امور خارجه او را به کنسولگری در لئوپولدویل ( کینشاسا ) ، در کنگوی بلژیکی ( جمهوری دموکراتیک کنگو ) اعزام کرد. او به مدت دو سال با تمرکز بر مسائل اقتصادی خدمت کرد. او در پیامی به همکاران خود در واشینگتن در مورد پتانسیل رهبران اتحادیه کنگو مانند پاتریس لومومبا برای ایفای نقش کلیدی در جنبش های ملی گرایانه در آینده هشدار داد. در سال ۱۹۵۷، تیبتز به وزارت امور خارجه بازگشت و به دفتر اروپا پیوست. [ ۴]
پس از دو سال کار در دفتر امور اروپای وزارت امور خارجه، در سال ۱۹۵۹ تیبتز به کارکنان ادارهٔ همکاری های بین المللی پیوست و برای یک دورهٔ دو ساله در این اداره خدمت کرد. سپس در سال ۱۹۶۱ در سفارت آمریکا در بلژیک منصوب شد و به مدت سه سال به کار در این سفارتخانه مشغول شد. پس از آن تصدی، وی در سمینار بزرگ وزارت امور خارجه ثبت نام کرد و در زمانی که در آن سمینار شرکت می کرد، خبر احتمال انتصاب وی به عنوان سفیر اعلام شد.
در ۲۸ مارس ۱۹۶۴ در طی یک کنفرانس مطبوعاتی در مزرعه خود در تگزاس، رئیس جمهور لیندون جانسون اعلام کرد که «ما خانم مارگارت تیبتز را که یک افسر خدمات خارجی درجه یک است، به عنوان سفیر معرفی کرده ایم یا قصد داریم که معرفی کنیم. » او سپس افزود که «او دارای مدرک دکتری از برین مار است و در مین به دنیا آمده است. » صبح روز بعد تیبتز در دفتر خاطرات خود به اعلامیهٔ رئیس جمهور و همچنین گمانه زنی ها مبنی بر اعزام او به فنلاند اشاره کرد. در ۲۸ آوریل، تیبتز، همراه با دو زن دیپلمات دیگر، با جانسون در دفتر بیضی کاخ سفید ملاقات کرد. او در دفتر خاطرات خود این ملاقات را «بسیار شگفت انگیز» توصیف کرد. در ۲۰ ژوئیهٔ ۱۹۶۴، جانسون به تیبتز اطلاع داد که به عنوان سفیر در نروژ معرفی شده است. جلسهٔ استماع او در کمیتهٔ روابط خارجی سنا در ۲۸ ژوئیه برگزار شد و خیلی زود توسط کل سنا نیز تأیید شد. در ۱۲ سپتامبر ۱۹۶۴، تیبتز مجدداً قبل از عزیمت به نروژ، برای مدت کوتاهی با جانسون در دفتر بیضی ملاقات کرد. [ ۵] [ ۶]
wiki: مارگارت جوی تیبتز