مارگارت اول

دانشنامه آزاد فارسی

مارگارِت (دانمارک ۱) اول (۱۳۵۳ـ۱۴۱۲م)(Margaret I)
مارگارِت اول
(یا: مارگارت دانمارکی) حکمران دانمارک و ملکۀ دانمارک، نروژ و سوئد. در ۱۳۸۰م ملکه نروژ، در ۱۳۸۷م ملکۀ دانمارک و مدّتی بعد ملکۀ سوئد شد. اتحاد این سه کشور، در پیمان کالمار (۱۳۹۷م) به رسمیّت شناخته شد. مارگارت دخترِ والدمار چهارم، پادشاه دانمارک، بود. در ۱۰سالگی با شاه هوکون ششم پادشاه نروژ ازدواج کرد و پس از مرگ او در ۱۳۸۰م، ملکۀ آن کشور شد. او طرحی ریخت تا پسرش اولاف به پادشاهی دانمارک برگزیده شود و با مرگ پسرش در ۱۳۸۷م، خود بر تخت سلطنتِ دانمارک تکیه زد. مدتی بعد او با غلبه بر آلبرت اهلِ مکلنبورگ، پادشاه سوئد، تاج و تخت سوئد را نیز به دست آورد (۱۳۸۹م). مارگارت مجالس دانمارک، نروژ و سوئد را مجبور کرد تا نوۀ برادرش، اریک هفتم پومرانیایی (۱۳۸۲ـ۱۴۵۹م) را به عنوان شاه بپذیرند، اما در واقع آلت دست بود و فرمانروایی حقیقی در دست مارگارت ماند که مستبدانه حکومت می کرد.

پیشنهاد کاربران

بپرس