مارکوس هلویگ ( انگلیسی: Marcus Hellwig؛ زادهٔ ۲۶ نوامبر ۱۹۶۵در ووپرتال ) روزنامه نگار اهل آلمان است که برای هفته نامه بیلد آم سونتاگ کار می کرد. وی در اکتبر ۲۰۱۰ به همراه شریک خود جنس کوخ به دلیل تلاش برای مصاحبه با پسر سکینه آشتیانی، در ایران دستگیر و به مدت ۵ ماه زندانی شد.
... [مشاهده متن کامل]
یک روز قبل از دستگیری در اکتبر ۲۰۱۰، هلویگ و کوخ با ویزای توریستی وارد ایران شده بودند و برای بررسی پرونده سکینه آشتیانی ( که به جرم زنا به اعدام محکوم شده بود ) بدون کسب اجازه از مقامات ایران - که نقض قانون رسانه هاست - برنامه ریزی می کردند. آن ها برنامه ریزی کرده بودند که با وکیل آشتیانی و پسرش سجاد قادرزاده، در تبریز واقع در شمالغرب ایران در منطقه آذربایجان مصاحبه داشته باشند. بعد از چند سؤال، مقامات ایران دخالت کرده و هلویگ و کوخ و همچنین وکیل آشتیانی و پسرش را دستگیر کردند.
بر اساس گفته یک سخنگوی قوه قضائیه ایران، شخصی که به خانواده آشتیانی نزدیک بود به مقامات در مورد ملاقات با افراد خارجی مشکوک هشدار داده بود.
هلویگ و کوخ مظنون به این بودند که با مینا احدی عملیاتی را طراحی کرده اند. مینا احدی از طریق یک خط تلفن عادی با آن ها در تماس بود و به عنوان مترجم دو آلمانی کار می کرد. در مصاحبه با تلویزیون دولتی ایران، هلویگ و کوخ اعتراف کردند که آن ها توسط مینا احمدی برای رفتن به ایران تشویق شده اند. احدی در گذشته به دلیل همکاری با نیروهای کومله به اتهام تروریسم در ایران محکوم شده بود. مشخص شد که همکاری با احدی توسط قاضی یک عمل علیه امنیت ملی ایران شناخته شده بود.
در اول ژانویه ۲۰۱۱، سکینه آشتیانی در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد که او قصد دارد از دو روزنامه نگار آلمانی که بطور غیرقانونی در مورد پرونده او با پسرش مصاحبه کرده اند شکایت کند.
این دو روزنامه نگار به اتهام ”اقدام علیه امنیت ملی” بوسیله ”ارتکاب اعمال نامشخص” محکوم شدند.
در ۲۰ فوریه ۲۰۱۱، این دو خبرنگار با پرداخت هر کدام ۵۰۰۰۰ دلار با تخفیف حکم صادره، از زندان آزاد شدند. بعد از دیدار وزیر امور خارجه وقت آلمان گیدو وستروله از تهران و در یک جلسه نادر با محمود احمدی نژاد رئیس جمهور ایران، وستروله با هر دو خبرنگار با هواپیمای دولت، به آلمان بازگشت.
یکسال بعد از آزادی، هلویگ به خوانندگان خود در خلاصه اخبار گفت که او در طی ۱۰ روز اول بازداشت خود که بیرحمانه بود مورد بازجویی مداوم و ضرب و شتم منظم قرار داشت تا اینکه یک دیپلمات آلمانی در مورد وضعیت آن ها مداخله کرد. وی گفت بازجویان ایرانی گاهی اوقات ادعا می کردند که «من جاسوس و یک متهم به تروریسم هستم» به گفته هلویگ، او و کوخ از سلول خود در طول روز صدای قربانیان شکنجه را می شنیدند: «صدای گریه آنها وحشتناک بود»
... [مشاهده متن کامل]
یک روز قبل از دستگیری در اکتبر ۲۰۱۰، هلویگ و کوخ با ویزای توریستی وارد ایران شده بودند و برای بررسی پرونده سکینه آشتیانی ( که به جرم زنا به اعدام محکوم شده بود ) بدون کسب اجازه از مقامات ایران - که نقض قانون رسانه هاست - برنامه ریزی می کردند. آن ها برنامه ریزی کرده بودند که با وکیل آشتیانی و پسرش سجاد قادرزاده، در تبریز واقع در شمالغرب ایران در منطقه آذربایجان مصاحبه داشته باشند. بعد از چند سؤال، مقامات ایران دخالت کرده و هلویگ و کوخ و همچنین وکیل آشتیانی و پسرش را دستگیر کردند.
بر اساس گفته یک سخنگوی قوه قضائیه ایران، شخصی که به خانواده آشتیانی نزدیک بود به مقامات در مورد ملاقات با افراد خارجی مشکوک هشدار داده بود.
هلویگ و کوخ مظنون به این بودند که با مینا احدی عملیاتی را طراحی کرده اند. مینا احدی از طریق یک خط تلفن عادی با آن ها در تماس بود و به عنوان مترجم دو آلمانی کار می کرد. در مصاحبه با تلویزیون دولتی ایران، هلویگ و کوخ اعتراف کردند که آن ها توسط مینا احمدی برای رفتن به ایران تشویق شده اند. احدی در گذشته به دلیل همکاری با نیروهای کومله به اتهام تروریسم در ایران محکوم شده بود. مشخص شد که همکاری با احدی توسط قاضی یک عمل علیه امنیت ملی ایران شناخته شده بود.
در اول ژانویه ۲۰۱۱، سکینه آشتیانی در یک کنفرانس مطبوعاتی اعلام کرد که او قصد دارد از دو روزنامه نگار آلمانی که بطور غیرقانونی در مورد پرونده او با پسرش مصاحبه کرده اند شکایت کند.
این دو روزنامه نگار به اتهام ”اقدام علیه امنیت ملی” بوسیله ”ارتکاب اعمال نامشخص” محکوم شدند.
در ۲۰ فوریه ۲۰۱۱، این دو خبرنگار با پرداخت هر کدام ۵۰۰۰۰ دلار با تخفیف حکم صادره، از زندان آزاد شدند. بعد از دیدار وزیر امور خارجه وقت آلمان گیدو وستروله از تهران و در یک جلسه نادر با محمود احمدی نژاد رئیس جمهور ایران، وستروله با هر دو خبرنگار با هواپیمای دولت، به آلمان بازگشت.
یکسال بعد از آزادی، هلویگ به خوانندگان خود در خلاصه اخبار گفت که او در طی ۱۰ روز اول بازداشت خود که بیرحمانه بود مورد بازجویی مداوم و ضرب و شتم منظم قرار داشت تا اینکه یک دیپلمات آلمانی در مورد وضعیت آن ها مداخله کرد. وی گفت بازجویان ایرانی گاهی اوقات ادعا می کردند که «من جاسوس و یک متهم به تروریسم هستم» به گفته هلویگ، او و کوخ از سلول خود در طول روز صدای قربانیان شکنجه را می شنیدند: «صدای گریه آنها وحشتناک بود»
