مارکو گریگوریان ارمنی: Մարկոս Գրիգորեան; با نام هنری گریگوری مارک ( ارمنی: Գրիգորի Մարկ ) زاده ۵ دسامبر ۱۹۲۵ – درگذشته ۲۷ اوت ۲۰۰۷ ) هنرمند، هنرپیشه سینما، معلم، صاحب گالری، و مجموعه دار ایرانی - ارمنستانی که در هنر مدرن ایرانی ایفا نمود.
... [مشاهده متن کامل]
مارکو گریگوریان در یک خانواده ارمنی در روز شنبه ۵ دسامبر ۱۹۲۵ ( ۱۴ آذر ۱۳۰۴ ) در کروپتکین، کراسنودار روسیه دیده به جهان گشود. والدین وی باگرات گریگوریان و شوشانیک مانگویان ( هر دو اصالتاً اهل قارص در ارمنستان غربی و زاده ۱۸۸۸ میلادی ) نام داشتند.
مارکو کوچکترین در میان سه فرزند خانواده بود. و یک خواهر به نام گوهاریک ( زاده ۱۹۱۸ ) و یک برادر به نام آندرانیک ( زاده ۱۹۲۰ ) داشت.
در سال ۱۹۳۰ ( ۱۳۰۹ ) همراه خانواده اش به ایران مهاجرت نمود. و در شهر تبریز سکونت گزید.
پس از فوت مادرش خانوادهٔ او به تهران عزیمت نمود. و پس از چند سال به اصفهان رفت.
گریگوریان در سال ۱۹۵۰ ( ۱۳۲۹ ) عازم ایتالیا گردید و در آکادمی هنرهای زیبای رم به تحصیل پرداخت.
پس از بازگشت از ایتالیا در سال ۱۹۵۴ ( ۱۳۳۳ ) اقدام به تأسیس نگارخانه استتیک در خیابان فردوسی تهران نمود. و نمایشگاه های متعددی را برای نقاش های مختلف در آنجا برگزار نمود و به این ترتیب در محیط کوچک و در بسته، فضایی مناسب برای ارائه دستاوردهای هنر معاصر، بالاخص هنر مدرن به وجود آورد.
یکی از مهم ترین فعالیت های این هنرمند گردآوری آثار هنری سنتی ایران است. مخصوصاً جمع آوری تابلوهای نقاشی که به نقاشی قهوه خانه معروف شده اند. مارکو، تنها بازماندگان نقاشی قهوه خانه ای را در تهران یافت و از طریق سفارش پرده های نقاشی از آن ها حمایت نمود تا دوباره نقاشی را شروع کنند و به آن ها اسم نقاشان «دوره گرد» را داد. مارکو از ارزش و اهمیت نقاشی قهوه خانه ای و علی الخصوص جایگاه ارزشمند نخستین بانیان آن - حسین قوللر آغاسی و محمد مدبر - به خوبی آگاه بود و با گردآوری آثار استادان این شیوه نقاشی - از قهوه خانه ها و از گوشه و کنار کشور نمایشگاهی در «خانه ایران» پاریس ترتیب داد که سخت مورد استقبال قرار گرفت و سپس توسط موزهٔ نگارستان تهران خریداری گردید. بدین ترتیب نقاشی قهوه خانه به عنوان یکی از شاخه های هنرهای تجسمی در فرهنگ مردمی ما، توجه عموم را برانگیخت.
... [مشاهده متن کامل]
مارکو گریگوریان در یک خانواده ارمنی در روز شنبه ۵ دسامبر ۱۹۲۵ ( ۱۴ آذر ۱۳۰۴ ) در کروپتکین، کراسنودار روسیه دیده به جهان گشود. والدین وی باگرات گریگوریان و شوشانیک مانگویان ( هر دو اصالتاً اهل قارص در ارمنستان غربی و زاده ۱۸۸۸ میلادی ) نام داشتند.
مارکو کوچکترین در میان سه فرزند خانواده بود. و یک خواهر به نام گوهاریک ( زاده ۱۹۱۸ ) و یک برادر به نام آندرانیک ( زاده ۱۹۲۰ ) داشت.
در سال ۱۹۳۰ ( ۱۳۰۹ ) همراه خانواده اش به ایران مهاجرت نمود. و در شهر تبریز سکونت گزید.
پس از فوت مادرش خانوادهٔ او به تهران عزیمت نمود. و پس از چند سال به اصفهان رفت.
گریگوریان در سال ۱۹۵۰ ( ۱۳۲۹ ) عازم ایتالیا گردید و در آکادمی هنرهای زیبای رم به تحصیل پرداخت.
پس از بازگشت از ایتالیا در سال ۱۹۵۴ ( ۱۳۳۳ ) اقدام به تأسیس نگارخانه استتیک در خیابان فردوسی تهران نمود. و نمایشگاه های متعددی را برای نقاش های مختلف در آنجا برگزار نمود و به این ترتیب در محیط کوچک و در بسته، فضایی مناسب برای ارائه دستاوردهای هنر معاصر، بالاخص هنر مدرن به وجود آورد.
یکی از مهم ترین فعالیت های این هنرمند گردآوری آثار هنری سنتی ایران است. مخصوصاً جمع آوری تابلوهای نقاشی که به نقاشی قهوه خانه معروف شده اند. مارکو، تنها بازماندگان نقاشی قهوه خانه ای را در تهران یافت و از طریق سفارش پرده های نقاشی از آن ها حمایت نمود تا دوباره نقاشی را شروع کنند و به آن ها اسم نقاشان «دوره گرد» را داد. مارکو از ارزش و اهمیت نقاشی قهوه خانه ای و علی الخصوص جایگاه ارزشمند نخستین بانیان آن - حسین قوللر آغاسی و محمد مدبر - به خوبی آگاه بود و با گردآوری آثار استادان این شیوه نقاشی - از قهوه خانه ها و از گوشه و کنار کشور نمایشگاهی در «خانه ایران» پاریس ترتیب داد که سخت مورد استقبال قرار گرفت و سپس توسط موزهٔ نگارستان تهران خریداری گردید. بدین ترتیب نقاشی قهوه خانه به عنوان یکی از شاخه های هنرهای تجسمی در فرهنگ مردمی ما، توجه عموم را برانگیخت.
