مارک انتونی

آنتونی عضوی از تیره های پلوبیای آنتونیا در ۱۴ ژانویه ۸۳ قبل از میلاد در رم متولد شد. پدر و همنام وی مارکوس آنتونیوس کریتیکوس، پسر سخنور مشهوری به همین نام بود که در جریان تروریسم ماریان در زمستان ۸۷–۸۶ ق. م به قتل رسیده بود. مادر او جولیا، دختر عموی سوم جولیوس سزار بود. آنتونی در زمان راهپیمایی لوسیوس کورنلیوس سلا به روم در سال ۸۲ قبل از میلاد نوزاد بود.
مارک آنتونی یکی از حامیان اصلی و دوست وفادار ژولیوس سزار بود، و به عنوان یکی از فرماندهان نظامی ارتش او در فتح سرزمین گل و جنگ داخلی به او خدمت کرد. آنتونی در زمانی که سزار در حال حذف نمودن مخالفان سیاسی اش در یونان، آفریقای شمالی و اسپانیا بود به عنوان سرپرست ایتالیا منصوب شده بود. پس از مرگ سزار در سال ۴۴ پیش از میلاد مسیح، قوای آنتونی به قوای مارکوس امیلیوس لپیدوس، یکی دیگر از سرداران ژولیوس سزار، و اکتاویان، نوهٔ خواهر سزار و فرزندخواندهٔ وی پیوسته، یک دیکتاتوری سه نفره را تشکیل دادند که در تاریخ با نام تریوم ویرات دوم شناخته می شود. سه نفر هدایت کننده دومین حکومت سه نفره، قاتلان سزار، لیبراتورها را در نبرد فیلیپی به سال ۴۲ پیش از میلاد شکست دادند، و حکومت جمهوری را بین خودشان تقسیم کردند. آنتونی استان های شرقی روم را برای خود معین کرد که شامل پادشاهی متکی مصر، که بعدها توسط کلیوپاترای هفتم فیلوپاتور فرمانروایی شد، و در نبردهای روم در برابر اشکانیان فرمان داده شد.
مارک آنتونی سپاهی که بالغ بر صد هزار نفر بود را به سمت ایران روانه کرد، اما به صورت خفت باری شکست خورد و مجبور به عقب نشینی شد. پلوتارک می گوید پس از گذر از رود ارس و خروج از خاک ایران، رومیان مانند نجات یافتگان از دریا زمین را می بوسیدند و گریه کنان یکدیگر را در آغوش می گرفتند.