مارو، کلِمان (۱۴۹۶م ـ۱۵۴۴)(Marot, Clement)
مارو، کلِمان
از بزرگ ترین شاعران رنسانس فرانسه. استفاده اش از قالب ها و صور خیال شعر لاتینی حاکی از تأثیرش بر سبک جانشینان اوست. مارو که پدرش، ژان، شاعر بود و در دربار منصبی داشت، در ۱۵۱۴ خود نیز به خدمت دربار درآمد. پس از مرگ پدرش پیش خدمت مخصوص فرانسوای اول شد، که این سِمت را، جز سال های تبعیدش، تا ۱۵۴۲ به عهده داشت. مارو در ۱۵۲۶ به سبب نادیده گرفتن مقررات پرهیزکاری چلّه روزه به زندان افتاد و مظنون به پیروی از لوتر شد. دورۀ کوتاه زندان الهام بخش شماری از بهترین آثارش شد، ازجمله دوزخ، که تمثیلی طنزآمیز در باب دادگستری است و نیز نامه ای که برای دوستش لیون ژامه نوشته است. در ۱۵۲۷ بار دیگر به زندان افتاد. این بار در نامه ای از شاه درخواست آزادی اش را کرد، که با آن موافقت شد. مارو در دورۀ شکنجه و آزار پروتستان ها به ناوار و سپس به ایتالیا گریخت و تا پایان فشارها در ۱۵۳۷ در آن جا ماند. هنگامی که درگیر سرودن اشعار رسمی، که وظایف درباری اش ایجاب کرد، نبود، بیشتر وقت خود را به ترجمۀ مزامیر داود می گذراند که مجموعۀ آن ها در ۱۵۴۲ منتشر شد. این سرودها به رغم اهمیتشان از نظر متانت و سنگینی موسیقایی، به تبعید دوبارۀ وی منجر شدند. مارو با این که نخستین اشعارش را به شیوۀ شاعران اواخر قرون وسطا، مشهور به «بلاغیون» سروده بود، خیلی زود پیروی از سبک ها و مضامین پیشینیان را فراگرفت و شعر رثایی، شبانی، بذله پردازی، سرود عروسی، و قالب «شعر هجایی ایتالیایی تک بندی شش یا هشت مصراعی یازده رکنی» را در شعر فرانسوی باب کرد و از نخستین شاعران فرانسوی بود که قالب غزل پترارکی را در فرانسه رواج داد. ترانه ها و سرودهای مذهبی نیز تصنیف و شعر هجایی «بلاسون» را ابداع کرد که در وصف اندام زن است.
مارو، کلِمان
از بزرگ ترین شاعران رنسانس فرانسه. استفاده اش از قالب ها و صور خیال شعر لاتینی حاکی از تأثیرش بر سبک جانشینان اوست. مارو که پدرش، ژان، شاعر بود و در دربار منصبی داشت، در ۱۵۱۴ خود نیز به خدمت دربار درآمد. پس از مرگ پدرش پیش خدمت مخصوص فرانسوای اول شد، که این سِمت را، جز سال های تبعیدش، تا ۱۵۴۲ به عهده داشت. مارو در ۱۵۲۶ به سبب نادیده گرفتن مقررات پرهیزکاری چلّه روزه به زندان افتاد و مظنون به پیروی از لوتر شد. دورۀ کوتاه زندان الهام بخش شماری از بهترین آثارش شد، ازجمله دوزخ، که تمثیلی طنزآمیز در باب دادگستری است و نیز نامه ای که برای دوستش لیون ژامه نوشته است. در ۱۵۲۷ بار دیگر به زندان افتاد. این بار در نامه ای از شاه درخواست آزادی اش را کرد، که با آن موافقت شد. مارو در دورۀ شکنجه و آزار پروتستان ها به ناوار و سپس به ایتالیا گریخت و تا پایان فشارها در ۱۵۳۷ در آن جا ماند. هنگامی که درگیر سرودن اشعار رسمی، که وظایف درباری اش ایجاب کرد، نبود، بیشتر وقت خود را به ترجمۀ مزامیر داود می گذراند که مجموعۀ آن ها در ۱۵۴۲ منتشر شد. این سرودها به رغم اهمیتشان از نظر متانت و سنگینی موسیقایی، به تبعید دوبارۀ وی منجر شدند. مارو با این که نخستین اشعارش را به شیوۀ شاعران اواخر قرون وسطا، مشهور به «بلاغیون» سروده بود، خیلی زود پیروی از سبک ها و مضامین پیشینیان را فراگرفت و شعر رثایی، شبانی، بذله پردازی، سرود عروسی، و قالب «شعر هجایی ایتالیایی تک بندی شش یا هشت مصراعی یازده رکنی» را در شعر فرانسوی باب کرد و از نخستین شاعران فرانسوی بود که قالب غزل پترارکی را در فرانسه رواج داد. ترانه ها و سرودهای مذهبی نیز تصنیف و شعر هجایی «بلاسون» را ابداع کرد که در وصف اندام زن است.
wikijoo: مارو،_کلمان_(۱۴۹۶م_ـ۱۵۴۴)