مارشکی
لغت نامه دهخدا
مارشکی. [ رِ ] ( اِخ ) محمدبن فضل بن علی مارشکی طوسی مکنی به ابوالفتح از مردم طابران. امامی فاضل و بسیار عبادت بود. از ابوحامد غزالی فقه آموخت و از گزیده ترین شاگردان طوسی بشمار می آمد. او به سال 549 هَ. ق. درگذشت. ( از معجم البلدان چ اسدی ج 4 ص 391 ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید