ماردر ۱ ( آلمانی: Marder I به معنای سمور ) با عنوان تدارکاتی Sd. Kfz. 135 یک زره پوش ضدتانک خودکششی تمام شنی ساخت آلمان بود که توسط ارتش این کشور در طول جنگ جهانی دوم مورد استفاده قرار گرفت.
این رزه پوش بر پایه شاسی نفربر زره پوش لورن ۳۷ال که صدها دستگاه از آن پس از سقوط فرانسه به غنیمت آلمانی ها درآمده بود، طراحی گردید.
گفته می شود عنوان ماردر به معنای سمور اواخر ماه نوامبر سال ۱۹۴۳ به پیشنهاد شخص آدولف هیتلر، پیشوای آلمان بر این زره پوش نهاده شده است. [ ۱]
از همان ابتدای برخورد آلمانی ها با یک نیروی زرهی نسبتاً منسجم و توانمند در نبرد فرانسه و بعدها در شمال آفریقا و عملیات بارباروسا و با رویارویی با تانک های سنگینی همچون شار بی۱ فرانسه، ماتیلدا ۲ بریتانیا و کی وی - ۱ شوروی، عدم کفایت و گاهی بلااستفاده بودن ظرفیت توپ تانک هایی مانند پنزر ۲ و تسلیحات ضدتانک ( غالباً توپ های ۳۷ میلی متری PAK 36 ) عیان شد.
در این هنگام برخی توپ ها همانند توپ های ضدتانک ۵ سانتی متری که می توانستند در زره تانک های سنگین نفوذ نمایند، برای مؤثر واقع شدن می بایست به شکل خطرناکی تا فواصل بسیار نزدیک به هدف خود نزدیک شوند و از طرفی تعداد اندکی از آن ها در اختیار آلمانی ها بود. [ ۱] به هر حال تنها توپ های سنگین تر ۷٫۵ سانتی متری PAK 40 و توپ های غنیمتی ۷٫۶۲ سانتی متری بودند که می توانستند به شکل مناسبی با تانک های سنگین مقابله کنند. مشکل این توپ ها به نوبه خود نیاز آن ها به کشنده جهت انتقال به محل مورد نظر بود. در این صورت نیز علاوه کند بودن آن ها نسبت به آرایش های زرهی و حتی پیاده نظام، به سرعت مورد هدف توپخانه دشمن قرار می گرفتند.
از همین رو و با افزایش حضور و فشار تانک های مدرن تر دشمن مانند تانک های تی - ۳۴ شوروی، درخواست ها به منظور طراحی یک توپ ضدتانک خودکششی قدرتمند با تحرک پذیری بیشتر همانند نمونه پیشین موفق پنزریگر ۱ با زمنیه تجربی خوب در مقابل تانک های سبک دشمن، مطرح گردید. بدین منظور در ابتدا جهت پر کردن موقت خلع، همچون بسیاری دیگر از نمونه های زره پوش های آلمانی که بر مبنای شاسی های از پیش موجود طراحی شدند، مقرر گشت از شاسی زره پوش های غنیمتی فرانسوی که اسفاده دیگری نداشتند، تا حصول نمونه های بهتر استفاده شود.
ماردر ۱ در ماه مه سال ۱۹۴۲ توسط سرگرد آلفرد بکر و به درخواست دریافت فوری یک زره پوش ضد تانک خودکششی از طرف سپاه آفریقا ورماخت جهت به کارگیری در جبهه شمال آفریقا طراحی شد. این زره پوش ضدتانک یک توپ ۷٫۵ سانتی متری PAK 40 داشت و بر روی شاسی نفربر زره پوش فرانسوی لورن قرار گرفته بود. لورن بدین جهت به این منظور انتخاب شد که موتور آن در وسط شاسی قرار داشت و به خدمه اجازه فعالیت در پشت توپ را می داد. با توجه به اندازه نسبتاً بزرگ توپ، اتاقک نفربر به جهت فراهم کردن فضای لازم برای عملیات توپ حذف شد و توپ دقیقاً پشت موتور قرار گرفت. با توجه به وزن بالای توپ و محدودیت فضا و توان موتور، این زره پوش ضدتانک از زره چندان ضخیمی برخوردار نبود. همین زره نیز تنها در بخش جلویی و اطراف قرار گرفته و صرفاً در مقابل ترکش ها و تسلیحات سبک مؤثر بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین رزه پوش بر پایه شاسی نفربر زره پوش لورن ۳۷ال که صدها دستگاه از آن پس از سقوط فرانسه به غنیمت آلمانی ها درآمده بود، طراحی گردید.
گفته می شود عنوان ماردر به معنای سمور اواخر ماه نوامبر سال ۱۹۴۳ به پیشنهاد شخص آدولف هیتلر، پیشوای آلمان بر این زره پوش نهاده شده است. [ ۱]
از همان ابتدای برخورد آلمانی ها با یک نیروی زرهی نسبتاً منسجم و توانمند در نبرد فرانسه و بعدها در شمال آفریقا و عملیات بارباروسا و با رویارویی با تانک های سنگینی همچون شار بی۱ فرانسه، ماتیلدا ۲ بریتانیا و کی وی - ۱ شوروی، عدم کفایت و گاهی بلااستفاده بودن ظرفیت توپ تانک هایی مانند پنزر ۲ و تسلیحات ضدتانک ( غالباً توپ های ۳۷ میلی متری PAK 36 ) عیان شد.
در این هنگام برخی توپ ها همانند توپ های ضدتانک ۵ سانتی متری که می توانستند در زره تانک های سنگین نفوذ نمایند، برای مؤثر واقع شدن می بایست به شکل خطرناکی تا فواصل بسیار نزدیک به هدف خود نزدیک شوند و از طرفی تعداد اندکی از آن ها در اختیار آلمانی ها بود. [ ۱] به هر حال تنها توپ های سنگین تر ۷٫۵ سانتی متری PAK 40 و توپ های غنیمتی ۷٫۶۲ سانتی متری بودند که می توانستند به شکل مناسبی با تانک های سنگین مقابله کنند. مشکل این توپ ها به نوبه خود نیاز آن ها به کشنده جهت انتقال به محل مورد نظر بود. در این صورت نیز علاوه کند بودن آن ها نسبت به آرایش های زرهی و حتی پیاده نظام، به سرعت مورد هدف توپخانه دشمن قرار می گرفتند.
از همین رو و با افزایش حضور و فشار تانک های مدرن تر دشمن مانند تانک های تی - ۳۴ شوروی، درخواست ها به منظور طراحی یک توپ ضدتانک خودکششی قدرتمند با تحرک پذیری بیشتر همانند نمونه پیشین موفق پنزریگر ۱ با زمنیه تجربی خوب در مقابل تانک های سبک دشمن، مطرح گردید. بدین منظور در ابتدا جهت پر کردن موقت خلع، همچون بسیاری دیگر از نمونه های زره پوش های آلمانی که بر مبنای شاسی های از پیش موجود طراحی شدند، مقرر گشت از شاسی زره پوش های غنیمتی فرانسوی که اسفاده دیگری نداشتند، تا حصول نمونه های بهتر استفاده شود.
ماردر ۱ در ماه مه سال ۱۹۴۲ توسط سرگرد آلفرد بکر و به درخواست دریافت فوری یک زره پوش ضد تانک خودکششی از طرف سپاه آفریقا ورماخت جهت به کارگیری در جبهه شمال آفریقا طراحی شد. این زره پوش ضدتانک یک توپ ۷٫۵ سانتی متری PAK 40 داشت و بر روی شاسی نفربر زره پوش فرانسوی لورن قرار گرفته بود. لورن بدین جهت به این منظور انتخاب شد که موتور آن در وسط شاسی قرار داشت و به خدمه اجازه فعالیت در پشت توپ را می داد. با توجه به اندازه نسبتاً بزرگ توپ، اتاقک نفربر به جهت فراهم کردن فضای لازم برای عملیات توپ حذف شد و توپ دقیقاً پشت موتور قرار گرفت. با توجه به وزن بالای توپ و محدودیت فضا و توان موتور، این زره پوش ضدتانک از زره چندان ضخیمی برخوردار نبود. همین زره نیز تنها در بخش جلویی و اطراف قرار گرفته و صرفاً در مقابل ترکش ها و تسلیحات سبک مؤثر بود.
wiki: ماردر ۱