ماردر (خودرو جنگی پیاده نظام). ماردر ( به آلمانی: Marder ) - به معنی سمور - نوعی خودرو جنگی پیاده نظام طراحی و ساختِ آلمان است که از سال ۱۹۷۱ تاکنون زره پوش اصلی پیاده نظام مکانیزه ارتش آلمان است و از سال ۲۰۱۰ جایگزینی آن با زره پوش پوما آغاز شده است.
ماردر از طراحی ساده و متعارفی بهره می برد و ثابت کرد که زره پوش موفق و قابل اطمینانی است. موتور خودرو در قسمت جلو قرار گرفته و قسمت حمل سربازان در قسمت عقب قرار داشت که ورورد و خروج آن ها از در پشتی صورت می گرفت. این زره پوش سه نفر خدمه ( راننده، فرمانده و توپچی ) داشته و گنجایش حمل هفت سرباز را داشت که در مدل های جدیدتر به ۶ نفر کاهش یافته است.
سلاح اصلی این زره پوش یک توپ مسلسل ۲۰ میلی متری ساخت رین متال است که در برجک کوچک و دونفره خودرو قرار گرفته است و یک تیربار هم محور ام ژ۳ نیز در کنار آن نسب شده است. برجک توانایی چرخش ۳۶۰ درجه در ۶ ثانیه و جابجایی بین - ۱۷ و +۶۵ درجه را دارد. معمولاً ۱۲۵۰ گلوله برای توپ ۲۰ م م و ۵۰۰۰ فشنگ برای مسلسل ام ژ۳ در خودرو حمل می شود. در مدل های جدیدتر یک پرتابگر موشک ضدتانک میلان نیز به برجک چسبیده و معمولاً ۶ موشک برای آن حمل می شود. چهار دریچه شلیک در کوپه سربازان قرار گرفته تا با سلاح های شخصی خود به سوی پیاده نظام دشمن شلیک کنند اما در مدل های جدیدتر برای نصب زره اضافی این دریچه های برداشته شده اند. شش پرتابگر نارنجک دودزا نیز برای ایجاد پردهٔ دود نیز در برجک نصب شده است.
ماردر در طول دوران تولید فقط برای ارتش آلمان غربی ساخته شده و به کشور دیگری صادر نشد اما پس از از رده خارج شدن این خودرو تعدادی از آنها بیش از ۲۰۰ عراده از آنها به شیلی و ۵۰ عراده به اندونزی فروخته شده است. ضمن اینکه آرژانتینی ها هم از دهه ۱۹۸۰ تحت لیسانس آلمان به تولید داخلی خانواده ای از زره پوش ها ( شامل تانک، خودرو جنگی پیاده نظام، نفربر، توپ خودکششی، خمپاره انداز خودکششی، راکت انداز خودکششی، آمبولانس و خودرو تعمیر و بازیابی ) با استفاده از شاسی و طرح کلی ماردر اقدام کردند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفماردر از طراحی ساده و متعارفی بهره می برد و ثابت کرد که زره پوش موفق و قابل اطمینانی است. موتور خودرو در قسمت جلو قرار گرفته و قسمت حمل سربازان در قسمت عقب قرار داشت که ورورد و خروج آن ها از در پشتی صورت می گرفت. این زره پوش سه نفر خدمه ( راننده، فرمانده و توپچی ) داشته و گنجایش حمل هفت سرباز را داشت که در مدل های جدیدتر به ۶ نفر کاهش یافته است.
سلاح اصلی این زره پوش یک توپ مسلسل ۲۰ میلی متری ساخت رین متال است که در برجک کوچک و دونفره خودرو قرار گرفته است و یک تیربار هم محور ام ژ۳ نیز در کنار آن نسب شده است. برجک توانایی چرخش ۳۶۰ درجه در ۶ ثانیه و جابجایی بین - ۱۷ و +۶۵ درجه را دارد. معمولاً ۱۲۵۰ گلوله برای توپ ۲۰ م م و ۵۰۰۰ فشنگ برای مسلسل ام ژ۳ در خودرو حمل می شود. در مدل های جدیدتر یک پرتابگر موشک ضدتانک میلان نیز به برجک چسبیده و معمولاً ۶ موشک برای آن حمل می شود. چهار دریچه شلیک در کوپه سربازان قرار گرفته تا با سلاح های شخصی خود به سوی پیاده نظام دشمن شلیک کنند اما در مدل های جدیدتر برای نصب زره اضافی این دریچه های برداشته شده اند. شش پرتابگر نارنجک دودزا نیز برای ایجاد پردهٔ دود نیز در برجک نصب شده است.
ماردر در طول دوران تولید فقط برای ارتش آلمان غربی ساخته شده و به کشور دیگری صادر نشد اما پس از از رده خارج شدن این خودرو تعدادی از آنها بیش از ۲۰۰ عراده از آنها به شیلی و ۵۰ عراده به اندونزی فروخته شده است. ضمن اینکه آرژانتینی ها هم از دهه ۱۹۸۰ تحت لیسانس آلمان به تولید داخلی خانواده ای از زره پوش ها ( شامل تانک، خودرو جنگی پیاده نظام، نفربر، توپ خودکششی، خمپاره انداز خودکششی، راکت انداز خودکششی، آمبولانس و خودرو تعمیر و بازیابی ) با استفاده از شاسی و طرح کلی ماردر اقدام کردند.
