مارتینو، بُهوسلاف یان (۱۸۹۰ـ۱۹۵۹)(Martinu, Bohuslav Jan)
مارتینو، بُهوسلاف یان
آهنگ ساز چک. پس از آن که نازی ها چکسلوواکی را اشغال کردند، در ۱۹۳۹ به امریکا رفت و در نیویورک ساکن شد. موسیقی او سلیس و روان، سرشار از احساس، و بسیار زنده و پرنشاط است. ازجمله آثار اوست: اپراهای جولیِتّا (۱۹۳۷) و پاسیون یونانی (۱۹۵۹)، سمفونی ها، و موسیقی مجلسی. مارتینو در سال های ۱۹۰۶ـ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پراگ به تحصیل ویولن مشغول بود و در همان حال در ارکستر فیلارمونیک پراگ نیز نوازندگی می کرد. در ۱۹۲۲ از یوزف سوک در کنسرواتوار پراگ درس آهنگ سازی گرفت، و بعد از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۴ زیرنظر آلبر روسل در پاریس به تحصیل آهنگ سازی پرداخت، و آثاری متأثر از جاز و نئوکلاسیک گرایی ساخت. طی دهۀ ۱۹۳۰ اپراهایی با موضوع هایی دربارۀ چِک پدیدآورد، و در ۱۹۴۱ پس از پناهندگی به امریکا خود را بیشتر وقف موسیقیِ سازی کرد. تا ۱۹۴۶ در امریکا ماند و در آن سال استاد آهنگ سازی کنسرواتوار پراگ شد، در ۱۹۴۸ به امریکا بازگشت و به تدریس در پرینستون و مرکز موسیقی بِرکشِر پرداخت. پس از به قدرت رسیدنِ کمونیست ها در ۱۹۴۸ تصمیم گرفت دیگر به چکسلوواکی برنگردد، و از ۱۹۵۷ در سوئیس اقامت کرد. موسیقی او اغلب سبکی نئوکلاسیک دارد، و سرشار از ملودی های ترانه های محلی چک است، و بر ریتم و کنترپوآن تأکید می کند. ازجمله آثار اوست: اپرا باله های بازدید از آشپزخانه، کُرال دسته گل، مس مزرعه برای تک خوان ها، کُر، و ارکستر؛ حماسۀ گیلگمش، اوراتوریو (۱۹۵۵). ارکستری شش سمفونی (۱۹۴۲ـ۱۹۵۳)؛ پوئم سمفونیکِ دیوارنگاره های پیِرو دِلاّ فرانچسکا (۱۹۵۵)؛ سینفونیِتّا جوکوزا. موسیقی مجلسی دو کوینتت پیانو (۱۹۳۳، ۱۹۴۴)؛ سه سونات ویولن سل و پیانو؛ ریتورنِلّوها.
مارتینو، بُهوسلاف یان
آهنگ ساز چک. پس از آن که نازی ها چکسلوواکی را اشغال کردند، در ۱۹۳۹ به امریکا رفت و در نیویورک ساکن شد. موسیقی او سلیس و روان، سرشار از احساس، و بسیار زنده و پرنشاط است. ازجمله آثار اوست: اپراهای جولیِتّا (۱۹۳۷) و پاسیون یونانی (۱۹۵۹)، سمفونی ها، و موسیقی مجلسی. مارتینو در سال های ۱۹۰۶ـ۱۹۱۳ در کنسرواتوار پراگ به تحصیل ویولن مشغول بود و در همان حال در ارکستر فیلارمونیک پراگ نیز نوازندگی می کرد. در ۱۹۲۲ از یوزف سوک در کنسرواتوار پراگ درس آهنگ سازی گرفت، و بعد از ۱۹۲۳ تا ۱۹۲۴ زیرنظر آلبر روسل در پاریس به تحصیل آهنگ سازی پرداخت، و آثاری متأثر از جاز و نئوکلاسیک گرایی ساخت. طی دهۀ ۱۹۳۰ اپراهایی با موضوع هایی دربارۀ چِک پدیدآورد، و در ۱۹۴۱ پس از پناهندگی به امریکا خود را بیشتر وقف موسیقیِ سازی کرد. تا ۱۹۴۶ در امریکا ماند و در آن سال استاد آهنگ سازی کنسرواتوار پراگ شد، در ۱۹۴۸ به امریکا بازگشت و به تدریس در پرینستون و مرکز موسیقی بِرکشِر پرداخت. پس از به قدرت رسیدنِ کمونیست ها در ۱۹۴۸ تصمیم گرفت دیگر به چکسلوواکی برنگردد، و از ۱۹۵۷ در سوئیس اقامت کرد. موسیقی او اغلب سبکی نئوکلاسیک دارد، و سرشار از ملودی های ترانه های محلی چک است، و بر ریتم و کنترپوآن تأکید می کند. ازجمله آثار اوست: اپرا باله های بازدید از آشپزخانه، کُرال دسته گل، مس مزرعه برای تک خوان ها، کُر، و ارکستر؛ حماسۀ گیلگمش، اوراتوریو (۱۹۵۵). ارکستری شش سمفونی (۱۹۴۲ـ۱۹۵۳)؛ پوئم سمفونیکِ دیوارنگاره های پیِرو دِلاّ فرانچسکا (۱۹۵۵)؛ سینفونیِتّا جوکوزا. موسیقی مجلسی دو کوینتت پیانو (۱۹۳۳، ۱۹۴۴)؛ سه سونات ویولن سل و پیانو؛ ریتورنِلّوها.
wikijoo: مارتینو،_بهوسلاف_یان_(۱۸۹۰ـ۱۹۵۹)