مارتینه اندره

مارتینه آندره. مارتینه، آندره (۱۹۰۸ـ۱۹۹۹)
زبان شناس فرانسوی. در کودکی در محیطی دو زبانه پرورش یافت. در جوانی به زبان شناسان حلقۀ پراگ پیوست. هنگام جنگ جهانی دوم به اسارت نیروهای نازی درآمد، و پس از پایان جنگ به امریکا مهاجرت کرد (۱۹۴۶). در آن جا با آرا و عقاید ساختارگرایان بلومفیلدی آشنا شد و در دانشگاه کلمبیا به تدریس پرداخت. در ۱۹۵۵ به پاریس بازگشت و در دانشگاه سوربون زبان شناسی عمومی تدریس کرد. او دو رساله با نام های تشدید همخوانی با منشأ بیانی (القایی) در زبان های ژرمنی، زیر نظر آنتوان میه، و واج شناسی کلمه در زبان دانمارکی، متأثر از نظرات واج شناسی لوئی یلمسلو، تألیف کرده که همراه با دیگر آثارش نشان دهندۀ اصولِ عقاید او در زبان شناسی است و از آن ها با عنوان نقش گراییِ مدل مارتینه یاد می شود. مارتینه تا زمانی که در امریکا بود با رومن یاکوبسون ارتباط نزدیکی داشت، اما به سبب پاره ای اختلاف نظر ها، به ویژه دربارۀ جهانی های زبان، راه خود را از او جدا کرد. از زبان شناسان برجستۀ ایرانی که شاگرد مارتینه بوده اند می توان هرمز میلانیان، ابوالحسن نجفی، علی اشرف صادقی، زمردیان، و گیتی دیهیم را نام برد. از دیگر آثارش: تلفظ معیار فرانسه.