مارا، راتو کامیسِسِه (۱۹۲۰ـ۲۰۰۴)(Mara, Ratu Kamisese)
مارا، راتو کامیسِسِه
سیاستمدار اهل فیجی، از ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۲ نخست وزیر و از ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۰ رئیس جمهور آن کشور. در ۱۹۶۰، حزب میانه رو ملی گرایی را با نام حزب اتفاق بنیاد گذاشت. در ۱۹۶۵، در مقام رهبر این حزب، ریاست هیئت نمایندگی فیجی در کنفرانس قانون اساسی در لندن را برعهده داشت. درنتیجۀ این کنفرانس فیجی در ۱۹۷۰، در چارچوب کشورهای مشترک المنافع بریتانیا، به استقلال دست یافت و مارا به نخست وزیری رسید و از ۱۹۷۷ وزارت امور خارجه را نیز برعهده گرفت. وی تا برگزاری انتخابات سراسری آوریل ۱۹۸۷ بر سر کار باقی ماند، اما در این انتخابات حزب چندنژادی کارگر فیجی به رهبری تیموسی باوادرابه پیروزی رسید. مارا در دسامبر ۱۹۸۷، درپی کودتایی به رهبری سرلشگر سیتیونی رابوکا، به قدرت بازگشت و به ایجاد تغییرات مناقشه برانگیزی در قانون اساسی فیجی دست زد که هدف از آن واردکردن جماعت بومیان فیجی به عرصۀ قدرت بود. نیز، در اجرای برنامه ای بلندپروازانه برای تأمین رشد اقتصادی کوشید. در انتخابات سراسری ۱۹۹۲، از نخست وزیری کناره گرفت و به معاونت ریاست جمهوری رسید. در ژانویۀ ۱۹۹۴، شورای عالی بزرگان، درپی مرگ سِر پِنایا گانیلائو، او را به ریاست جمهوری تعیین کرد. مارا از ۱۹۹۷، براساس قانون اساسی جدید و غیرنژادی، ریاست کشور را در دست داشت تا این که پس از کودتای جورج اسپایت در سووا، پایتخت جزایر فیجی، در مه سال ۲۰۰۰ مردم دست به قیام زدند. دولت برکنار شد، نظامیان قدرت را به دست گرفتند، مارا از ریاست جمهوری استعفا داد، و کومودور فرانک باینی ماراما، رئیس نیروهای مسلح فیجی، رهبری کشور را به دست گرفت. باینی ماراما حکومت نظامی برقرار کرد و قانون اساسی دموکراتیک ۱۹۹۷ را کنار گذاشت. مارا فرزند خانواده ای اشرافی بود و در فیجی، نیوزیلند، دانشگاه آکسفورد، و مدرسۀ اقتصاد لندن تحصیل کرد. در ۱۹۵۰، به تشکیلات اداری حکومت مستعمراتی وارد شد. در ۱۹۵۳، به عضویت شورای قانون گذاری فیجی (که بعدها به مجلس نمایندگان تغییر نام داد) و در ۱۹۵۹، به عضویت شورای اجرایی درآمد.
مارا، راتو کامیسِسِه
سیاستمدار اهل فیجی، از ۱۹۷۰ تا ۱۹۹۲ نخست وزیر و از ۱۹۹۴ تا ۲۰۰۰ رئیس جمهور آن کشور. در ۱۹۶۰، حزب میانه رو ملی گرایی را با نام حزب اتفاق بنیاد گذاشت. در ۱۹۶۵، در مقام رهبر این حزب، ریاست هیئت نمایندگی فیجی در کنفرانس قانون اساسی در لندن را برعهده داشت. درنتیجۀ این کنفرانس فیجی در ۱۹۷۰، در چارچوب کشورهای مشترک المنافع بریتانیا، به استقلال دست یافت و مارا به نخست وزیری رسید و از ۱۹۷۷ وزارت امور خارجه را نیز برعهده گرفت. وی تا برگزاری انتخابات سراسری آوریل ۱۹۸۷ بر سر کار باقی ماند، اما در این انتخابات حزب چندنژادی کارگر فیجی به رهبری تیموسی باوادرابه پیروزی رسید. مارا در دسامبر ۱۹۸۷، درپی کودتایی به رهبری سرلشگر سیتیونی رابوکا، به قدرت بازگشت و به ایجاد تغییرات مناقشه برانگیزی در قانون اساسی فیجی دست زد که هدف از آن واردکردن جماعت بومیان فیجی به عرصۀ قدرت بود. نیز، در اجرای برنامه ای بلندپروازانه برای تأمین رشد اقتصادی کوشید. در انتخابات سراسری ۱۹۹۲، از نخست وزیری کناره گرفت و به معاونت ریاست جمهوری رسید. در ژانویۀ ۱۹۹۴، شورای عالی بزرگان، درپی مرگ سِر پِنایا گانیلائو، او را به ریاست جمهوری تعیین کرد. مارا از ۱۹۹۷، براساس قانون اساسی جدید و غیرنژادی، ریاست کشور را در دست داشت تا این که پس از کودتای جورج اسپایت در سووا، پایتخت جزایر فیجی، در مه سال ۲۰۰۰ مردم دست به قیام زدند. دولت برکنار شد، نظامیان قدرت را به دست گرفتند، مارا از ریاست جمهوری استعفا داد، و کومودور فرانک باینی ماراما، رئیس نیروهای مسلح فیجی، رهبری کشور را به دست گرفت. باینی ماراما حکومت نظامی برقرار کرد و قانون اساسی دموکراتیک ۱۹۹۷ را کنار گذاشت. مارا فرزند خانواده ای اشرافی بود و در فیجی، نیوزیلند، دانشگاه آکسفورد، و مدرسۀ اقتصاد لندن تحصیل کرد. در ۱۹۵۰، به تشکیلات اداری حکومت مستعمراتی وارد شد. در ۱۹۵۳، به عضویت شورای قانون گذاری فیجی (که بعدها به مجلس نمایندگان تغییر نام داد) و در ۱۹۵۹، به عضویت شورای اجرایی درآمد.
wikijoo: مارا،_راتو_کامیسسه_(۱۹۲۰ـ۲۰۰۴)