مار خوردن

لغت نامه دهخدا

مار خوردن. [ خوَرْ / خُرْ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از رنج و سختی بردن و غم و اندوه خوردن باشد. ( برهان ). کنایه از غم و غصه خوردن و رنج و سختی بسیار کشیدن. ( آنندراج ). کنایه از رنج و سختی بردن باشد. ( انجمن آرا ). اندوه بردن. غم خوردن. غم بسیارخوردن. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ) :
لعل روان ز جام زر نوش و غم فلک مخور
زین فلک زمردین بهرچه مار می خوری.
سلمان ساوجی.
نانم همه لخت سینه بریان است
آهم همه اشک دیده گریان است
گو زهر کشد کسی که اینش آب است
گو مار خورد کسی که اینش نان است.
مسیح کاشی ( از آنندراج ).

فرهنگ فارسی

( مصدر ) ۱- خوردن مار . ۲- رنج و سختی بردن غم و غصه خوردن : لعل روان ز جام زر نوش و غم جهان مخور زین فلک ز مردی بهر چه مار میخوری ? ( سلمان ساوجی رشیدی فر نظا . )

پیشنهاد کاربران

مار خوردن ؛ رنج و سختی بردن و غم و اندوه خوردن :
لعل روان ز جام زر، نوش و غم جهان مخور
زین فلک مزوری ، بهرچه مار می خوری.
سلمان ساوجی.

بپرس