ماذران
لغت نامه دهخدا
ماذران. [ذَ ] ( اِخ ) شهرکی است به ناحیت پارس از داراگرد، آبادان و با نعمت. ( از حدود العالم چ دانشگاه ص 135 ).
ماذران. [ ذَ ] ( اِخ ) بگفته یاقوت ناحیه ای است در کوههای طبرستان میان سمنان و دامغان. در ناحیه ای از کوههای طبرستان میان سمنان و دامغان گشادگی و شکافی است که در بعض از اوقات سال بادی از آنجای برمی خیزد و به اطراف پراکنده می شود و هرکس در معرض این باد قرار گیرد مانند استخوان پوسیده شود و همه آن اطراف و حوالی را ماذران نامند. ( از معجم البلدان ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید