ماده باوری حذف گرا

ماده باوری حذف گرا یا فیزیکالیسم حذفی، نظریه ای ماتریالیستی در فلسفه ذهن است. ادعای اصلی در این شاخه این است که فهم باور عرفی مردم از ذهن ( که به نام روان شناسی عامیانه شناخته می شود ) غلط است و کلاس های مشخصی از حالات ذهنی که بسیاری از مردم به آن باور دارند اصلاً وجود ندارد. برخی از حذف گراها برا این باورند که هیچ پایهٔ عصبی برای بسیاری از مفاهیم روزمره روان شناسی مانند "باور" و "تمایل" وجود ندارد زیرا چنین مفاهیمی بسیار ضعیف تعریف شده اند. به جای آن آن ها بر این باورند که مفاهیم روانشناختی رفتار و تجربه تنها بر اساس این که چقدر خوب می توان آنها را به سطح بیولوژیکی کاهش داد قضاوت شوند. نسخه های دیگر از ماده باوری حذف گرا عدم وجود حالات ذهنی مانند درد و ادراک تصویری را در خود دارند. حذف گرایی در تقابل با ماتریالیسم کاهش گرا است که در آن بر این باورند که حالت ذهنی به خوبی تعریف شده است و پیشرفت های بعدی جزئیات بیشتر آن را نشان می دهد. حذف گرایی در مورد یک کلاس از موجودیت ها بر این باور است که آن موجودیت ها اصلاً وجود ندارند. به طور مثال تمام فرم های ماتریالیسم در مورد موجودیت "روح" یا نفس، حذف گرا هستند، شیمی دان های مدرن در مورد "فلوژیستون" حذف گرا هستند و نیز فیزیک مدرن در مورد "اتر" حذف گراست. ماتریالیسم حذف گرا ایده نسبتاً جدیدی ( ۱۹۶۰–۱۹۷۰ ) است که که نسبت به وجود کلاس خاصی از حالات ذهنی مانند "باور"، "تمایل" و حس سوبژکتیو درد حذف گرا است. نسخه های بسیار متداول حذف گرایی درباره "تمایلات گزاره ای" ( propositional attitudes ) توسط پاول و پاتریشیا چرچلند ارائه شده است. همچنین حذف گرایی در مورد "کیفیات ذهنی" توسط دنیل دنت و جرج ری ارائه شده است. از آنجا که ماتریالیسم حذف گرا بر این عقیده است که پیشرفت علم نشان خواهد داد که هیچ پایه ای برای پدیده های ذهنی وجود ندارد باید منتظر پیشرفت علم در این زمینه ها بماند.