[ویکی اهل البیت] مطابق با تاریخ طبری مادر حضرت مریم سلام الله علیها حنه دختر فاقود پسر قبیل بود. حنه خواهر ایشاع یا الیصابات همسر زکریای پیغمبر بود. و با این وصف مادر حضرت مریم، خاله ی یحیی پیامبر نیز هست.
حنه (بفتح حاء و شد نون مفتوح) یعنی فضیلت یا با توفیق.
در قرآن نامی از مادر مریم ذکر نشده است اما در آیات 35 الی 37 سوره آل عمران به او اشاره شده است. که در این آیات داستان تولد حضرت مریم و نذر مادرش را بیان می کند.
حنه که مادر حضرت مریم بود پیر شده و از زایمان محروم بود. یک روز که در زیر درختی نشسته بود دید پرنده ای بچه خود را غذا می داد. حنه از خدا فرزند خواست و نذر کرد: اگر خدا به وی فرزندی دهد آن فرزند را خادم بیت المقدس نماید. چندان طولی نکشید که به حضرت مریم حامله شد.
به شوهرش که عمران بود گفت: آیا می دانی من نذر کردم این بچه ای که در شکم دارم خادم بیت المقدس باشد؟ عمران گفت: تو نباید این نذر را بکنی. زیرا شاید دختر باشد و تو مسئول باشی!؟ هنوز مریم متولد نشده بود که عمران از دنیا رفت. هنگامی که: حنه (نام مادر حضرت مریم است) وضع حمل نمود مریم را در میان پارچه ای پیچید و آورد در میان بیت المقدس نزد علمائی نهاد که خادم بیت المقدس بودند مادر حضرت مریم به آنان گفت: این نذر را تحویل بگیرید.
حضرت زکریا علیه السلام فرمود: من برای کفالت این دختر سزاوارترم. زیرا خاله مریم در خانه من است. ولی علماء و خادمین بیت المقدس قبول نکردند و به مناقشه پرداختند و گفتند: اگر بنا باشد مریم به حساب خاله اش نزد تو باشد بهتر این است که نزد مادرش باشد. چون عمران پدر حضرت مریم (که ظاهرا در آن موقع از دنیا رفته بود) پیشوا و بزرگ آنان بود. لذا هر یک از ایشان راغب بود که سرپرستی حضرت مریم را عهده دار گردد. چون قیل و قال آنان در این باره بطول انجامید لذا بنا نهادند قرعه بزنند. تا قرعه بنام هر کسی درآید او عهده دار این کفالت شود.
آنان که - 29 - نفر بودند رفتند و هر کدام تیری تراشیده نام خود را بر آن نقش نمودند و بر لب جوی آب آمدند. وقتی ایشان تیرهای خود را در میان آب انداختند کلیه تیرها در آب فرورفتند، مگر تیر حضرت زکریا که بر روی آب ماند. هنگامی که با این منظره مواجه شدند دست از حضرت مریم برداشتند و او را به زکریا واگذار کردند.
حنه (بفتح حاء و شد نون مفتوح) یعنی فضیلت یا با توفیق.
در قرآن نامی از مادر مریم ذکر نشده است اما در آیات 35 الی 37 سوره آل عمران به او اشاره شده است. که در این آیات داستان تولد حضرت مریم و نذر مادرش را بیان می کند.
حنه که مادر حضرت مریم بود پیر شده و از زایمان محروم بود. یک روز که در زیر درختی نشسته بود دید پرنده ای بچه خود را غذا می داد. حنه از خدا فرزند خواست و نذر کرد: اگر خدا به وی فرزندی دهد آن فرزند را خادم بیت المقدس نماید. چندان طولی نکشید که به حضرت مریم حامله شد.
به شوهرش که عمران بود گفت: آیا می دانی من نذر کردم این بچه ای که در شکم دارم خادم بیت المقدس باشد؟ عمران گفت: تو نباید این نذر را بکنی. زیرا شاید دختر باشد و تو مسئول باشی!؟ هنوز مریم متولد نشده بود که عمران از دنیا رفت. هنگامی که: حنه (نام مادر حضرت مریم است) وضع حمل نمود مریم را در میان پارچه ای پیچید و آورد در میان بیت المقدس نزد علمائی نهاد که خادم بیت المقدس بودند مادر حضرت مریم به آنان گفت: این نذر را تحویل بگیرید.
حضرت زکریا علیه السلام فرمود: من برای کفالت این دختر سزاوارترم. زیرا خاله مریم در خانه من است. ولی علماء و خادمین بیت المقدس قبول نکردند و به مناقشه پرداختند و گفتند: اگر بنا باشد مریم به حساب خاله اش نزد تو باشد بهتر این است که نزد مادرش باشد. چون عمران پدر حضرت مریم (که ظاهرا در آن موقع از دنیا رفته بود) پیشوا و بزرگ آنان بود. لذا هر یک از ایشان راغب بود که سرپرستی حضرت مریم را عهده دار گردد. چون قیل و قال آنان در این باره بطول انجامید لذا بنا نهادند قرعه بزنند. تا قرعه بنام هر کسی درآید او عهده دار این کفالت شود.
آنان که - 29 - نفر بودند رفتند و هر کدام تیری تراشیده نام خود را بر آن نقش نمودند و بر لب جوی آب آمدند. وقتی ایشان تیرهای خود را در میان آب انداختند کلیه تیرها در آب فرورفتند، مگر تیر حضرت زکریا که بر روی آب ماند. هنگامی که با این منظره مواجه شدند دست از حضرت مریم برداشتند و او را به زکریا واگذار کردند.
wikiahlb: مادر_حضرت_مریم