«ماجرای معمارِ نروود» ( به انگلیسی: The Adventure of the Norwood Builder ) ، یکی از ۵۶ داستان کوتاه شرلوک هولمز است که توسط آرتور کانن دویل نوشته شده است و دومین داستان از بازگشت شرلوک هلمز است. این داستان اولین بار در کولیرز[ ب] ( ایالات متحده ) در تاریخ ۱۹۰۳ میلادی و در مجله استرند[ پ] ( پادشاهی متحده، بریتانیا ) در نوامبر ۱۹۰۳ میلادی منتشر شد. [ ۱]
«جان هکتور مک فارلین[ ت] ناراحت» که یک وکیل جوان از بلک هیث که متهم به قتل یکی از موکلانش به نام «جوناس اولداکر»[ ث] بود به ملاقات شرلوک هولمز و دکتر واتسون رفت. مک فارلین به هولمز توضیح می دهد که اولداکر یک روز قبل به دفترش آمده بود و از او خواسته بود که وصیت نامه اش را به زبان قانونی تنظیم کند. در کمال تعجب، مک فارلین دید که اولداکر او را تنها ذینفع و وارث اموال قابل توجهش کرده است و مک فارلین نمی توانست تصور کند که او چرا همچین کاری می کند. مک فارلین برای این کار به خانهٔ اولداکر در نروود غربی رفت، جایی که برخی از مدارک باید برای مقاصد قانونی بررسی می شد و جایی که ظاهراً قتل در آنجا رخ داده بود. مک فارلین تقریباً دیروقت آنجا را ترک کرد و در یک مسافرخانه محلی اقامت کرد. او ادعا کرد که خبر قتل را در قطار در روزنامه صبح خوانده. روزنامه به وضوح اشاره کرده بود که پلیس به دنبال او می گردد.
مدرکی که علیه مک فارلین جوان در دست بود تقریباً محکم بود. چوب دستی او در اتاق اولداکر پیدا شده بود و آتشی درست بیرون از آنجا خاموش شده بود که در آن توده ای چوب خشک سوختهه و خاکستر شده بود و همرا با بوی گوشت سوخته شده بود. از یک احتمال بیشتر بود که نشان می داد مک فارلین مرتکب جرم شده است مخصوصاً اینکه او حدوداً در آن زمان در آنجا بوده است. بازرس لسترید از اینکه می دانست ظاهراً برخلاف هولمز در مسیر درستی قرار دارد خوشحال بود. هولمز با رفتن به بلک هیث شروع به تحقیق و بررسی در مورد این مسئله می کند. لسترید که انتظار داشت هولمز ابتدا به نوروود برود متحیر شد. هولمز می فهمد که زمانی مادر مک فارلین با اولدکر سالیانی قبلتر نامزد کرده بودند اما بعداً وقتی که فهمید او گربه ای را در پناهگاه پرندگان رها کرده، متوجه شد که او چقدر ظالم بوده، تصمیم گرفت که با آن مرد کاری نداشته باشد.
هولمز از روی بررسی دست خط یادداشت هایی که اولداکر به مک فارلین داده بود که آن را به زبانی که مورد قبول قانون است درآورد، می توانست حدس بزند که آنها بر حسب تصادف جوری نوشته شده اند که انگار نویسنده نتوانسته به اینکه چه چیزی می نویسد توجه کند. تناوب بین دست خط خوانا و دست خط لرزان نامفهوم به هولمز نشان می دهد که «وصیت نامه» با عجله در قطار نوشته شده است و نوشتهٔ خوانا نشان دهنده توقف قطار در ایستگاه ها می باشد. همچنین معامله های مالی اولداکر کمی عجیب بود. اخیراً تعدادی چک به مبالغ قابل توجهی به نام آقای کورنلیوس به دلایل نامعلوم کشیده شده بود. پیدا شدن دکمه های شلوار اولداکر در خاکستر آتش هیچ تأثیری برای تبرئه مک فارلین ندارد. بیشترین چیزی که هولمز از آن می ترسد: «تمامی غرایز من در یک جهت است و تمامی حقایق در جهت دیگر. » اما هنوز هولمز دارای قدرت مشاهده بوده که نشان می دهد که خدمتکار اولداکر از روی عمد اطلاعاتی را مخفی می نماید.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف«جان هکتور مک فارلین[ ت] ناراحت» که یک وکیل جوان از بلک هیث که متهم به قتل یکی از موکلانش به نام «جوناس اولداکر»[ ث] بود به ملاقات شرلوک هولمز و دکتر واتسون رفت. مک فارلین به هولمز توضیح می دهد که اولداکر یک روز قبل به دفترش آمده بود و از او خواسته بود که وصیت نامه اش را به زبان قانونی تنظیم کند. در کمال تعجب، مک فارلین دید که اولداکر او را تنها ذینفع و وارث اموال قابل توجهش کرده است و مک فارلین نمی توانست تصور کند که او چرا همچین کاری می کند. مک فارلین برای این کار به خانهٔ اولداکر در نروود غربی رفت، جایی که برخی از مدارک باید برای مقاصد قانونی بررسی می شد و جایی که ظاهراً قتل در آنجا رخ داده بود. مک فارلین تقریباً دیروقت آنجا را ترک کرد و در یک مسافرخانه محلی اقامت کرد. او ادعا کرد که خبر قتل را در قطار در روزنامه صبح خوانده. روزنامه به وضوح اشاره کرده بود که پلیس به دنبال او می گردد.
مدرکی که علیه مک فارلین جوان در دست بود تقریباً محکم بود. چوب دستی او در اتاق اولداکر پیدا شده بود و آتشی درست بیرون از آنجا خاموش شده بود که در آن توده ای چوب خشک سوختهه و خاکستر شده بود و همرا با بوی گوشت سوخته شده بود. از یک احتمال بیشتر بود که نشان می داد مک فارلین مرتکب جرم شده است مخصوصاً اینکه او حدوداً در آن زمان در آنجا بوده است. بازرس لسترید از اینکه می دانست ظاهراً برخلاف هولمز در مسیر درستی قرار دارد خوشحال بود. هولمز با رفتن به بلک هیث شروع به تحقیق و بررسی در مورد این مسئله می کند. لسترید که انتظار داشت هولمز ابتدا به نوروود برود متحیر شد. هولمز می فهمد که زمانی مادر مک فارلین با اولدکر سالیانی قبلتر نامزد کرده بودند اما بعداً وقتی که فهمید او گربه ای را در پناهگاه پرندگان رها کرده، متوجه شد که او چقدر ظالم بوده، تصمیم گرفت که با آن مرد کاری نداشته باشد.
هولمز از روی بررسی دست خط یادداشت هایی که اولداکر به مک فارلین داده بود که آن را به زبانی که مورد قبول قانون است درآورد، می توانست حدس بزند که آنها بر حسب تصادف جوری نوشته شده اند که انگار نویسنده نتوانسته به اینکه چه چیزی می نویسد توجه کند. تناوب بین دست خط خوانا و دست خط لرزان نامفهوم به هولمز نشان می دهد که «وصیت نامه» با عجله در قطار نوشته شده است و نوشتهٔ خوانا نشان دهنده توقف قطار در ایستگاه ها می باشد. همچنین معامله های مالی اولداکر کمی عجیب بود. اخیراً تعدادی چک به مبالغ قابل توجهی به نام آقای کورنلیوس به دلایل نامعلوم کشیده شده بود. پیدا شدن دکمه های شلوار اولداکر در خاکستر آتش هیچ تأثیری برای تبرئه مک فارلین ندارد. بیشترین چیزی که هولمز از آن می ترسد: «تمامی غرایز من در یک جهت است و تمامی حقایق در جهت دیگر. » اما هنوز هولمز دارای قدرت مشاهده بوده که نشان می دهد که خدمتکار اولداکر از روی عمد اطلاعاتی را مخفی می نماید.
wiki: ماجرای معمار نروود