[ویکی نور] مائة منقبة من مناقب أمیر المؤمنین علی بن ابی طالب و الأئمة من ولده علیهم السلام من طریق العامة معروف به فضائل ابن شاذان است که ابوالحسن محمد بن احمد بن علی، معروف به ابن شاذان قمی و از بزرگان شیعه در قرن چهارم و پنجم هجری آن را تألیف کرده است.
برخی این کتاب را همان «إیضاح دفائن النواصب فی مأة منقبة من مناقب علی بن أبی طالب» دانسته اند. اما شیخ آقا بزرگ مأة منقبة را کتابی در فضائل اهل بیت علیهم السلام و إیضاح دفائن النواصب را کتابی دیگر از ابن شاذان و در ردّ مخالفین اهل بیت و شیعه می داند. نسخه این کتاب تا قرن 14 ه- در کتابخانه حاج میرزا یحیی اصفهانی موجود بوده اما هم اکنون اثری از آن یافت نمی شود.
کتاب حاضر از منابع مهم روایی شیعه است که بزرگانی چون ابوالفتح کراجکی، سید ابن طاووس، علامه مجلسی، سید هاشم بحرانی و علامه امینی احادیث در کتب خود از آن نقل کرده اند.
مؤلف از میان اخبار متعدد، یکصد روایت را گلچین کرده و این امر باعث شده روایاتی بسیار زیبا و بشارت دهنده به شیعیان جمع آوری گردد. مهم تر از آن، مقبولیت کتاب نزد مخالفان است. چنانکه بزرگانی از اهل تسنن به آن اعتماد کرده و مطالب و روایات آن را در کتاب هایشان آورده اند، مانند خوارزمی در دو اثرش مناقب و مقتل الحسین علیه السلام، ابوعبیدالله شافعی در کفایة الطالب، حموینی در فرائد السِمطین.
مؤلف بر آن بوده که تنها از روایات اهل سنت در فضائل اهل بیت استفاده نماید و چنین کرده است.
مؤلف نظم خاصی برای ذکر احادیث قرار نداده و تنها ترتیب مشخص برای کتاب همان عنوان روایات صدگانه است.
برخی این کتاب را همان «إیضاح دفائن النواصب فی مأة منقبة من مناقب علی بن أبی طالب» دانسته اند. اما شیخ آقا بزرگ مأة منقبة را کتابی در فضائل اهل بیت علیهم السلام و إیضاح دفائن النواصب را کتابی دیگر از ابن شاذان و در ردّ مخالفین اهل بیت و شیعه می داند. نسخه این کتاب تا قرن 14 ه- در کتابخانه حاج میرزا یحیی اصفهانی موجود بوده اما هم اکنون اثری از آن یافت نمی شود.
کتاب حاضر از منابع مهم روایی شیعه است که بزرگانی چون ابوالفتح کراجکی، سید ابن طاووس، علامه مجلسی، سید هاشم بحرانی و علامه امینی احادیث در کتب خود از آن نقل کرده اند.
مؤلف از میان اخبار متعدد، یکصد روایت را گلچین کرده و این امر باعث شده روایاتی بسیار زیبا و بشارت دهنده به شیعیان جمع آوری گردد. مهم تر از آن، مقبولیت کتاب نزد مخالفان است. چنانکه بزرگانی از اهل تسنن به آن اعتماد کرده و مطالب و روایات آن را در کتاب هایشان آورده اند، مانند خوارزمی در دو اثرش مناقب و مقتل الحسین علیه السلام، ابوعبیدالله شافعی در کفایة الطالب، حموینی در فرائد السِمطین.
مؤلف بر آن بوده که تنها از روایات اهل سنت در فضائل اهل بیت استفاده نماید و چنین کرده است.
مؤلف نظم خاصی برای ذکر احادیث قرار نداده و تنها ترتیب مشخص برای کتاب همان عنوان روایات صدگانه است.
[ویکی نور] معروف به «فضائل ابن شاذان» است که ابو الحسن محمد بن احمد بن علی، معروف به ابن شاذان قمی و از بزرگان شیعه در قرن چهارم و پنجم هجری آن را تألیف کرده است.
برخی این کتاب را همان «إیضاح دفائن النواصب فی مأة منقبة من مناقب علی بن أبی طالب» دانسته اند. اما شیخ آقا بزرگ مأة منقبة را کتابی در فضائل اهل بیت علیهم السلام و إیضاح دفائن النواصب را کتابی دیگر از ابن شاذان و در ردّ مخالفین اهل بیت و شیعه می داند. نسخه این کتاب تا قرن 14 ه- در کتابخانه حاج میرزا یحیی اصفهانی موجود بوده اما هم اکنون اثری از آن یافت نمی شود.
کتاب حاضر از منابع مهم روایی شیعه است که بزرگانی چون ابو الفتح کراجکی، سید ابن طاووس، علامه مجلسی، سید هاشم بحرانی و علامه امینی احادیث در کتب خود از آن نقل کرده اند.
مؤلف از میان اخبار متعدد، یکصد روایت را گلچین کرده و این امر باعث شده روایاتی بسیار زیبا و بشارت دهنده به شیعیان جمع آوری گردد. مهم تر از آن، مقبولیت کتاب نزد مخالفان است. چنانکه بزرگانی از اهل تسنن به آن اعتماد کرده و مطالب و روایات آن را در کتاب هایشان آورده اند، مانند خوارزمی در دو اثرش مناقب و مقتل الحسین علیه السلام، ابوعبیدالله شافعی در کفایة الطالب، حموینی در فرائد السِمطین.
مؤلف بر آن بوده که تنها از روایات اهل سنت در فضائل اهل بیت استفاده نماید و چنین کرده است.
مؤلف نظم خاصی برای ذکر احادیث قرار نداده و تنها ترتیب مشخص برای کتاب همان عنوان روایات صدگانه است.
برخی این کتاب را همان «إیضاح دفائن النواصب فی مأة منقبة من مناقب علی بن أبی طالب» دانسته اند. اما شیخ آقا بزرگ مأة منقبة را کتابی در فضائل اهل بیت علیهم السلام و إیضاح دفائن النواصب را کتابی دیگر از ابن شاذان و در ردّ مخالفین اهل بیت و شیعه می داند. نسخه این کتاب تا قرن 14 ه- در کتابخانه حاج میرزا یحیی اصفهانی موجود بوده اما هم اکنون اثری از آن یافت نمی شود.
کتاب حاضر از منابع مهم روایی شیعه است که بزرگانی چون ابو الفتح کراجکی، سید ابن طاووس، علامه مجلسی، سید هاشم بحرانی و علامه امینی احادیث در کتب خود از آن نقل کرده اند.
مؤلف از میان اخبار متعدد، یکصد روایت را گلچین کرده و این امر باعث شده روایاتی بسیار زیبا و بشارت دهنده به شیعیان جمع آوری گردد. مهم تر از آن، مقبولیت کتاب نزد مخالفان است. چنانکه بزرگانی از اهل تسنن به آن اعتماد کرده و مطالب و روایات آن را در کتاب هایشان آورده اند، مانند خوارزمی در دو اثرش مناقب و مقتل الحسین علیه السلام، ابوعبیدالله شافعی در کفایة الطالب، حموینی در فرائد السِمطین.
مؤلف بر آن بوده که تنها از روایات اهل سنت در فضائل اهل بیت استفاده نماید و چنین کرده است.
مؤلف نظم خاصی برای ذکر احادیث قرار نداده و تنها ترتیب مشخص برای کتاب همان عنوان روایات صدگانه است.