ما تنگ ( تلفظ راهنما·اطلاعات ) ( درگذشت ژوئن یا ژوئیه ۲۱۲ ) ، نام ادبی شوچنگ، یک ژنرال نظامی و جنگ سالار چینی بود که در اواخر سلسله هان شرقی چین زندگی می کرد. [ ۱] او استان لیانگ ( بخش هایی از شانشی و گانسو امروزی ) را با جنگ سالار دیگری به نام هان سوئی کنترل کرد. ما تنگ و هان سوئی در تلاش برای کسب خودمختاری از دولت مرکزی هان شرکت داشتند.
ایالت لیانگ که بعدها تحت حکومت ما تنگ درآمد، در شمال غربی امپراتوری هان واقع بود. این ایالت پیشتر، در عصر هفت دولت متخاصم در دست پادشاهی «چین» قرار داشت. پادشاهی چین توانست رقیبانش را شکست داده و امپراتوری یکپارچهٔ چین را تأسیس کند. اما عمر این امپراتوری بسیار کوتاه بود و پادشاهی «هان» توانست با سرنگون کردن آن، امپراتوری خود را تأسیس کند.
خاندان «ما» یکی از پیروان سلسلهٔ هان بود که به دستور ایشان در غرب امپراتوری ساکن شد. نیای ما تنگ «ما یوآن» فرماندهٔ امپراتوری در سرکوب شورش خواهران ترانگ بود. این شورش به سال ۴۲ میلادی بازمی گردد. زمانی که امپراتور «گوآنگوو» ( لیو شیو ) امپراتوری هان را احیا کرد و شکوه این سلسله را بازگرداند. در آن زمان خواهران ترانگ که از ناحیهٔ «لویوئه» ( در ویتنام امروزی ) بودند، دست به شورش زده و سلامت امپراتوری را با خطر مواجه ساختند. اما ما یوآن توانست ایشان را سرکوب کرده و امنیت را به سرزمین های غربی بازگرداند. این چنین جایگاه خاندان ما در غرب امپراتوری برجسته تر شد.
در میانهٔ دهه ۱۸۰ میلادی نارضایتی های مردم از امپراتوری هان به اوج خود رسید. امپراتور «لینگ» ( لیو هونگ ) امور دربار را به خواجگان سپرده بود و ایشان با بی کفایتی کشور را اداره می کردند. قحطی های گسترده، که نتیجهٔ سیاست های مالیاتی ظالمانهٔ دربار بود، مردم را به ستوه آورده بود. از این رو شورش های متعددی در نقاط مختلف امپراتوری آغاز شد که مشهورترین آنها، شورش «دستار زردها» بود. این شورش که توسط یک روحانی تائویی به نام «ژانگ جو» رهبری می شد، توانست امپراتوری را تا مرز نابودی پیش برد، اما ناکام ماند. شورش دیگری که اهمیت آن قابل توجه است، شورش ایالت لیانگ با محوریت مردم شیانگ بود.
مردم شیانگ که در سرزمین «سیچوآن» در جنوب غربی امپراتوری ساکن بودند، بیشترین فشارها را بر دوش می کشیدند. سالها پیش، پدر ما تنگ «ما پینگ» به خاطر اختلافات عمیقی که با سیاست های دربار پیدا کرده بود، مجبور شد جایگاهش در فرمانداری «تیانشوی» را ترک کرده و به نزد مردم شیانگ پناهنده شود. در سال ۱۸۴، دو تن از رهبران شیانگ با نام های «بِی گونگ بویو» و «لی وِنهو» شورشی را عیله امپراتوری آغاز کردند. هدف این شورشیان خارج کردن ایالت لیانگ از کنترل امپراتوری بود. با پیوستن دو تن از فرماندهان لیانگ با نام های «هان سویی» و «بیان ژانگ» به ایشان، شدت شورش بیشتر شد و فرمانداری لیانگ در آستانهٔ سقوط قرار گرفت.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایالت لیانگ که بعدها تحت حکومت ما تنگ درآمد، در شمال غربی امپراتوری هان واقع بود. این ایالت پیشتر، در عصر هفت دولت متخاصم در دست پادشاهی «چین» قرار داشت. پادشاهی چین توانست رقیبانش را شکست داده و امپراتوری یکپارچهٔ چین را تأسیس کند. اما عمر این امپراتوری بسیار کوتاه بود و پادشاهی «هان» توانست با سرنگون کردن آن، امپراتوری خود را تأسیس کند.
خاندان «ما» یکی از پیروان سلسلهٔ هان بود که به دستور ایشان در غرب امپراتوری ساکن شد. نیای ما تنگ «ما یوآن» فرماندهٔ امپراتوری در سرکوب شورش خواهران ترانگ بود. این شورش به سال ۴۲ میلادی بازمی گردد. زمانی که امپراتور «گوآنگوو» ( لیو شیو ) امپراتوری هان را احیا کرد و شکوه این سلسله را بازگرداند. در آن زمان خواهران ترانگ که از ناحیهٔ «لویوئه» ( در ویتنام امروزی ) بودند، دست به شورش زده و سلامت امپراتوری را با خطر مواجه ساختند. اما ما یوآن توانست ایشان را سرکوب کرده و امنیت را به سرزمین های غربی بازگرداند. این چنین جایگاه خاندان ما در غرب امپراتوری برجسته تر شد.
در میانهٔ دهه ۱۸۰ میلادی نارضایتی های مردم از امپراتوری هان به اوج خود رسید. امپراتور «لینگ» ( لیو هونگ ) امور دربار را به خواجگان سپرده بود و ایشان با بی کفایتی کشور را اداره می کردند. قحطی های گسترده، که نتیجهٔ سیاست های مالیاتی ظالمانهٔ دربار بود، مردم را به ستوه آورده بود. از این رو شورش های متعددی در نقاط مختلف امپراتوری آغاز شد که مشهورترین آنها، شورش «دستار زردها» بود. این شورش که توسط یک روحانی تائویی به نام «ژانگ جو» رهبری می شد، توانست امپراتوری را تا مرز نابودی پیش برد، اما ناکام ماند. شورش دیگری که اهمیت آن قابل توجه است، شورش ایالت لیانگ با محوریت مردم شیانگ بود.
مردم شیانگ که در سرزمین «سیچوآن» در جنوب غربی امپراتوری ساکن بودند، بیشترین فشارها را بر دوش می کشیدند. سالها پیش، پدر ما تنگ «ما پینگ» به خاطر اختلافات عمیقی که با سیاست های دربار پیدا کرده بود، مجبور شد جایگاهش در فرمانداری «تیانشوی» را ترک کرده و به نزد مردم شیانگ پناهنده شود. در سال ۱۸۴، دو تن از رهبران شیانگ با نام های «بِی گونگ بویو» و «لی وِنهو» شورشی را عیله امپراتوری آغاز کردند. هدف این شورشیان خارج کردن ایالت لیانگ از کنترل امپراتوری بود. با پیوستن دو تن از فرماندهان لیانگ با نام های «هان سویی» و «بیان ژانگ» به ایشان، شدت شورش بیشتر شد و فرمانداری لیانگ در آستانهٔ سقوط قرار گرفت.
wiki: ما تنگ