" ما باید در سواحل بجنگیم " عنوانی مشترک است که به سخنان وینستون چرچیل به مجلس عوام انگلیس در ۴ ژوئن ۱۹۴۰ ارائه شد. این دومین سخنرانی از سه سخنرانی مهم در مورد دوره نبرد فرانسه بود. سخنرانی های دیگر " خون، زحمت، اشک و عرق " ۱۳ مه و سخنرانی " این بهترین لحظات زندگی شان بود " ۱۸ ژوئن است. رویدادها طی مدت پنج هفته به طرز چشمگیری توسعه یافتند، و اگرچه از لحاظ مضامین کاملاً مشابه بودند، هر سخنرانی به یک متن نظامی و دیپلماتیک متفاوت می پرداخت. در این سخنرانی، چرچیل مجبور بود توصیف یک فاجعه بزرگ نظامی را شرح دهد و دربارهٔ حمله احتمالی نازی ها هشدار دهد، بدون اینکه شک به پیروزی نهایی داشته باشد. او همچنین مجبور شد مخاطبان داخلی خود را برای فرار از جنگ فرانسه بدون اینکه به هیچ وجه فرانسه را از این کار آزاد کند، آماده کند و آرزو می کند که یک سیاست و یک هدف را بدون تغییر - علی رغم وقایع مداخله - از سخنان خود در تاریخ ۱۳ مه، که در آن او هدف "پیروزی را اعلام کرده بود، هرچند راه طولانی و سخت باشد".
... [مشاهده متن کامل]
وینستون چرچیل در ۱۰ مه ۱۹۴۰، هشت ماه پس از وقوع جنگ جهانی دوم در اروپا ، به عنوان نخست وزیر منصوب شد. او این کار را به عنوان رئیس دولت ائتلاف چند جانبه انجام داده بود، که به دلیل عدم رضایت از اجرای جنگ، جایگزین دولت قبلی ( به رهبری نویل چمبرلین ) شده بود، که توسط بحث نروژ در مورد تخلیه متفقین از نروژ جنوبی نشان داده شد.
به طور تصادفی، حمله تهاجمی ورماخت آلمان در کشورهای پایین و فرانسه از ۱۰ مه با حمله هلند، بلژیک و لوکزامبورگ آغاز شده بود. چرچیل برای اولین بار در تاریخ ۱۳ مه با عنوان نخست وزیر مجلس صحبت کرده بود تا از تشکیل دولت جدید خبر دهد:
من همان طور که به کسانی که به این دولت پیوسته اند به مجلس می گویم: "من چیزی برای ارائه خون جز خون، رنج، اشک و عرق ندارم. "
در آن سخنرانی، او هیچ چیزی در مورد وضعیت نظامی در فرانسه و کشورهای کم ذکر نکرد.
انتظار می رود که حمله آلمان به همان خطوط مشابه در سال ۱۹۱۴ گسترش یابد، خطوط ارتباطی نیروی اعزامی بریتانیا ( BEF ) از طریق بندرهای کانال «گذرگاه کوتاه» عبور نکند - بولون، کاله، دانکرک و غیره. - بلکه از طریق دیپه و لو هاور. در ۱۳ ماه مه، حمله ورماخت را از طریق آردنس رسیده بود رودخانه موز در سدان و سپس از آن گذشت، شکستن از طریق دفاع از ارتش فرانسه. تا ۲۰ مه، لشکرهای زرهی ورمماخت به سواحل کانال انگلیسی مانش رسیده بودند، و نیروهای ارتش اول فرانسه و نیروهای اول فرانسه را از نیروهای اصلی فرانسه جدا کردند.
... [مشاهده متن کامل]
وینستون چرچیل در ۱۰ مه ۱۹۴۰، هشت ماه پس از وقوع جنگ جهانی دوم در اروپا ، به عنوان نخست وزیر منصوب شد. او این کار را به عنوان رئیس دولت ائتلاف چند جانبه انجام داده بود، که به دلیل عدم رضایت از اجرای جنگ، جایگزین دولت قبلی ( به رهبری نویل چمبرلین ) شده بود، که توسط بحث نروژ در مورد تخلیه متفقین از نروژ جنوبی نشان داده شد.
به طور تصادفی، حمله تهاجمی ورماخت آلمان در کشورهای پایین و فرانسه از ۱۰ مه با حمله هلند، بلژیک و لوکزامبورگ آغاز شده بود. چرچیل برای اولین بار در تاریخ ۱۳ مه با عنوان نخست وزیر مجلس صحبت کرده بود تا از تشکیل دولت جدید خبر دهد:
من همان طور که به کسانی که به این دولت پیوسته اند به مجلس می گویم: "من چیزی برای ارائه خون جز خون، رنج، اشک و عرق ندارم. "
در آن سخنرانی، او هیچ چیزی در مورد وضعیت نظامی در فرانسه و کشورهای کم ذکر نکرد.
انتظار می رود که حمله آلمان به همان خطوط مشابه در سال ۱۹۱۴ گسترش یابد، خطوط ارتباطی نیروی اعزامی بریتانیا ( BEF ) از طریق بندرهای کانال «گذرگاه کوتاه» عبور نکند - بولون، کاله، دانکرک و غیره. - بلکه از طریق دیپه و لو هاور. در ۱۳ ماه مه، حمله ورماخت را از طریق آردنس رسیده بود رودخانه موز در سدان و سپس از آن گذشت، شکستن از طریق دفاع از ارتش فرانسه. تا ۲۰ مه، لشکرهای زرهی ورمماخت به سواحل کانال انگلیسی مانش رسیده بودند، و نیروهای ارتش اول فرانسه و نیروهای اول فرانسه را از نیروهای اصلی فرانسه جدا کردند.
