ما اسرار را می دزدیم: داستان ویکی لیکس ( به انگلیسی: We Steal Secrets: The Story of WikiLeaks ) یک فیلم مستند مستقل آمریکایی به کارگردانی الکس گیبنی است که به افشاگرهای ویکی لیکس، جولین آسانژ و چلسی منینگ می پردازد. این مستند محصول ۲۰۱۳ است و دوره ای چند دهه ای را شامل می شود و شامل مطالب قابل توجهی در زمینه است. گیبنی پنجمین نامزدی خود را برای بهترین فیلمنامه مستند از جوایز انجمن نویسندگان آمریکا برای این فیلم دریافت کرد.
... [مشاهده متن کامل]
در این فیلم دولت آمریکا می گوید انتشار این اسناد جان انسان ها ( سربازان آمریکایی و شهروندان افغان ) را به خطر انداخته و ژولیان آسانژ، در یک گفتگوی تلفنی که در این فیلم وجود دارد به طور مشخص در پاسخ به این موضوع می گوید که این اسناد باید انتشار پیدا کنند، حتی به قیمت جان اشخاص. فیلم تأکید می کند که آسانژ این اسناد را در اختیار روسیه یا چین قرار نداده، بلکه با باور اطلاع رسانی بدون سانسور، آن ها را منتشر کرده تا در دسترس «عموم مردمی که باید آگاه شوند»، قرار بگیرد.
در این فیلم ژولیان آسانژ در خانه، در کنفرانس ها و سخنرانی ها، موقع کار، هنگام مصاحبه، عکس او را بر صفحه نخست چندین روزنامه، و در لندن، زمانی که با مسئولان روزنامه گاردین برای انتشار اسناد قرار می گذارد، دیده می شود. مصاحبه های فیلم: مصاحبه با نزدیک ترین همکاران ویکی لیکس و همچنین مقامات واشینگتن ( از جمله رئیس سابق سیا ) . داستان دو دختر سوئدی که از آسانژ شکایت کرده اند، به عنوان پرسش مطرح شده است.
در پایان فیلم گفته می شود: حداقل سود ویکی لیکس این بود که دولت ها بیشتر مراقب کردار خود باشند.
در ابتدای مستند حمله کرم رایانه ای WANK به رایانه های ناسا در سال ۱۹۸۹ را نشان می دهد که در ابتدا تصور می شد فضاپیمای گالیله را تهدید می کند ولی مستند این حمله را تلویحاً به آسانژ ربط می دهد. تأسیس ویکی لیکس در سال ۲۰۰۶ با پوشش چندین رویداد مهم دنبال می شود: نشت آن در ۲۰۰۹–۲۰۱۰ در مورد سقوط مالی ایسلند، فرار مالیاتی بانکی سوئیس، فساد مالی دولت کنیا، تخلیه زباله های سمی، ارتباطات چلسی منینگ با آدریان لامو، آپلود اسناد جنگی عراق، افغانستان در ویکی لیکس، افشای اسناد دیپلماتیک آمریکا و فیلم ها، قرار گرفتن در معرض FBI توسط آدریان لامو، و اتهامات حمله جنسی علیه آسانژ. موضوعات مصاحبه شامل جولیان آسانژ، هیتر بروک، مایکل هایدن، آدریان لامو و… است.
... [مشاهده متن کامل]
در این فیلم دولت آمریکا می گوید انتشار این اسناد جان انسان ها ( سربازان آمریکایی و شهروندان افغان ) را به خطر انداخته و ژولیان آسانژ، در یک گفتگوی تلفنی که در این فیلم وجود دارد به طور مشخص در پاسخ به این موضوع می گوید که این اسناد باید انتشار پیدا کنند، حتی به قیمت جان اشخاص. فیلم تأکید می کند که آسانژ این اسناد را در اختیار روسیه یا چین قرار نداده، بلکه با باور اطلاع رسانی بدون سانسور، آن ها را منتشر کرده تا در دسترس «عموم مردمی که باید آگاه شوند»، قرار بگیرد.
در این فیلم ژولیان آسانژ در خانه، در کنفرانس ها و سخنرانی ها، موقع کار، هنگام مصاحبه، عکس او را بر صفحه نخست چندین روزنامه، و در لندن، زمانی که با مسئولان روزنامه گاردین برای انتشار اسناد قرار می گذارد، دیده می شود. مصاحبه های فیلم: مصاحبه با نزدیک ترین همکاران ویکی لیکس و همچنین مقامات واشینگتن ( از جمله رئیس سابق سیا ) . داستان دو دختر سوئدی که از آسانژ شکایت کرده اند، به عنوان پرسش مطرح شده است.
در پایان فیلم گفته می شود: حداقل سود ویکی لیکس این بود که دولت ها بیشتر مراقب کردار خود باشند.
در ابتدای مستند حمله کرم رایانه ای WANK به رایانه های ناسا در سال ۱۹۸۹ را نشان می دهد که در ابتدا تصور می شد فضاپیمای گالیله را تهدید می کند ولی مستند این حمله را تلویحاً به آسانژ ربط می دهد. تأسیس ویکی لیکس در سال ۲۰۰۶ با پوشش چندین رویداد مهم دنبال می شود: نشت آن در ۲۰۰۹–۲۰۱۰ در مورد سقوط مالی ایسلند، فرار مالیاتی بانکی سوئیس، فساد مالی دولت کنیا، تخلیه زباله های سمی، ارتباطات چلسی منینگ با آدریان لامو، آپلود اسناد جنگی عراق، افغانستان در ویکی لیکس، افشای اسناد دیپلماتیک آمریکا و فیلم ها، قرار گرفتن در معرض FBI توسط آدریان لامو، و اتهامات حمله جنسی علیه آسانژ. موضوعات مصاحبه شامل جولیان آسانژ، هیتر بروک، مایکل هایدن، آدریان لامو و… است.
