مئون

لغت نامه دهخدا

مئون. [ م ِ / م ُ ] ( ع عدد، ص ، اِ ) ج ِ مائة. ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). ج ِ ماءة. ( منتهی الارب ). رجوع به مائة شود. || ( اِ ) سوره هایی از قرآن که هریک صد آیت یا کمی کمتر یا کمی بیشتر از صد آیت دارند. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ). سوره هایی هستنداز قرآن که پس از سوره های سبعالطوال آیند، و از آن رو بدین نام خوانده شده اند که هر سوره از آنها بیش از صد آیه یا نزدیک بدان دارد. ( فرهنگ فارسی معین ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع مائه ( در حالت رفعی ولی در فارسی مراعات نکنند ) : ۱ - صدها . ۲ - سوره هایی هستند از قر آن که پس از سوره های سبع الطوال آیند و از آن رو بدین نام خوانده شده اند که هر سوره از آنها بیش از صد آیه - یا نزدیک بدان - دارد .

پیشنهاد کاربران

سوره های طِوال و مئون و مثانی و مفصل:
سوره های طُوَل ، عبارت اند از: بقره، آل عمران، نساء، . . . . این سوره ها را از آن جهت طُوَل گفته اند که طولانی ترین سوره های قرآن اند.
امّا مِئون، عبارت است از هر سوره ای که حدود صد آیه یا کمی بیشتر یا کمتر دارد. بنا به قولی، سوره های مِئَون، سوره هایی هستند که بعد از طوالِ هفتگانه می آیند، و مثانی، سوره های بعد از مِئون هستند که کمتر از مئون و بیشتر از سوره های مفصّل هستند،
...
[مشاهده متن کامل]

امّا مُفصّل عبارت اند از سوره های کوتاه بعد از حا. میم ها ( حوامیم ) تا آخر قرآن. علّت آن که این سوره ها را مفصّل گفته اند، این است که میان آنها با ( بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ ) زودْ زود، فاصله می افتد.

لوازم معیشت، هزینه

بپرس