مئفر

لغت نامه دهخدا

مئفر. [م ِءْ ف َ ] ( ع ص ) خادم سبک روح و چالاک. ( منتهی الارب ).غلام چالاک و چابک در خدمت. ( ناظم الاطباء ). رجل مئفر؛مرد پرجست و خیز و تیز دونده. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران

بپرس