مئر
لغت نامه دهخدا
مئر. [ م ِءَ ] ( ع اِ ) ( از «م ٔر» ) ج ِ مِئرَة. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). رجوع به مئرة شود.
مئر. [ م َ ءِ ] ( ع ص ) ( از «م ٔر» ) امر مئر؛ کار دشوار و سخت. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).
مئر. [م ِ ءَرر ] ( ع ص ) ( از «ارر» ) بسیار جماع کننده. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از ذیل اقرب الموارد ). بسیار چالشکر با زنان. ( یادداشت به خط مرحوم دهخدا ).
گویش مازنی
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید