مئای بینی

در کالبدشناسی اصطلاح مئای بینی یا گذرگاه بینی ( انگلیسی: Nasal meatus ) به هر یک از سه گذرگاه در حفره بینی جمجمه اشاره دارد: به نام های مئای بالایی، میانی و زیرین.
شاخک ها حفره بینی را به فضاهای افقی و ناودانی شکل به نام مئا تقسیم می کنند. در مئای زیرین که در معاینه بیشتر قابل دسترس است دهانه مجرای اشکی بینی nasolacrimal duct به شکل شکافی حدود یک سانتی متر در عقب لبه قدامی شاخک پایینی مشاهده می شود و محل آن معمولاً بلافاصله در پائین لبه چسبیده شاخک پائینی است. آگاهی از موقعیت دهانه مجرای اشکی در مئای پائینی بینی، برای پرهیز از صدمه به آن هنگام ایجاد سوراخ از بینی به سینوس nasal anthrostomy جهت درناژ سینوس اهمیت دارد. بدین خاطر آنتروستومی معمولاً در خلفی ترین محل ممکن در مئای میانی بینی انجام می شود. در قسمت عقب تر از شاخک پائینی و در خط مستقیم با مئای پائینی سوراخ قسمت غضروفی مربوط به لوله یا شیپوراستاش در سطح خارجی حلق بینی ( نازوفارنکس ) وجود دارد.
در مئای میانی، یک توده برآمده حبابی bulla به نام حباب پرویزنی ( اتموئید ) وجود دارد که دارای تعدادی مجرای سوراخ کننده است که به سلول های هوایی پرویزنی راه دارند. در زیر این حباب، ناودانی عمیق دیده می شود که در جلوی آن شکاف نیمه هلالی hiatus semilunaris وجود دارد که دهانه مجرای پیشانی بینی در آن باز می شود. در قسمت وسط و پائین حباب پرویزنی سوراخ بزرگی وجود دارد که مرتبط با سینوس فک بالا است.
وجود پولیپ در مئای میانی با انسداد سینوس ها باعث سینوزیت می شود.