مئار. [ م ِ ] ( ع مص ) ممأرة. دشمنی کردن و تباهی انداختن و فتنه انگیختن میان مردم. || فخر کردن. || برابری نمودن با کسی در کاری. ( منتهی الارب ) ( از اقرب الموارد ).
