مؤسسه کایزر ویلهلم برای انسان شناسی وراثت انسانی و اصلاح نژاد

مؤسسه کایزر ویلهلم برای انسان شناسی، وراثت انسانی، و اصلاح نژاد مکانی پژوهشی علمی بود که برای ۱۸ سال میان ۱۹۲۷ تا ۱۹۴۵ فعالیت می کرد. این موسه در ۱۹۲۷ در برلین، آلمان، گشایش یافت و عمده فعالیتش در زمینه اصلاح نژاد و پاک ساختن نژاد انسان بود. پس از آغاز جنگ جهانی دوم اما تمرکز اصلی مرکز بر روی مسئله پاکسازی نژادی و تهیه راه حلی برای مسئله یهود قرار گرفت. تا سال ۱۹۳۹، این موسسه توسط کمک های مالی بنیاد راکفلر اداره می شد.
در ۱۹۲۲، چندین ژنتیک دان برجسته آلمانی خواهان گشایش موسسه ای سلطنتی برای پژوهش در زمینه وراثت و جمعیت های انسانی شدند. موسسه کایزر ویلهلم در ۱۹۲۶ توسط انجمن کایزر ویلهلم در محله دالم برلین گشایش یافت. در آغاز، برنامهٔ این مرکز بر فاصله گرفتن از «تعصبات جنبش های سیاسی نژادپرستانه و پاک گرایانه» بود؛ هدفی که از آن به گفته فرانسیس گالتون با عنوان «اصلاح نژاد مثبت» یاد می شود. [ ۱]
یوگن فیشر نخستین رئیس این موسسه بود که خود ریاست بخش «انسان شناسی» را نیز بر عهده داشت. او و همکارانش در میان سال های ۱۹۳۷ تا ۱۹۳۸، ۶۰۰ کودک را در آلمان نازی مورد مطالعه قرار دادند؛ کودکانی که از آن ها با عنوان «حرامزادگان راینلند» یاد می شد و اغلب فرزندان سربازان آفریقایی–فرانسوی مستقر در راینلند پس از جنگ جهانی یکم و مادران آلمانی بودند. این کودکان بعدها به ناچار عقیم شدند. [ ۲]
رئیسان این موسسه از آغاز تا پایان این افراد بودند:
• ۱۹۲۷–۱۹۴۲: یوگن فیشر
• ۱۹۴۲–۱۹۴۵: اوتمار فون فرشوئر