مؤسسه خیریه کهریزک یا آسایشگاه معلولین و سالمندان کهریزک یکی از نهادهای درمانی بزرگ در ایران است که در جنوب تهران و در نزدیکی شهر کهریزک بنا شده است.
این مرکز امروزه در فضایی به وسعت ۴۲۰٬۰۰۰ متر مربع با ۱۶۰٬۰۰۰ متر مربع زیربنا، با بخش های بهداشتی، درمانی، توان بخشی، آموزشی و امور فرهنگی و ورزشی در خدمت مددجویان است. در طی سال های فعالیت آسایشگاه کهریزک، این مکان همچنان به صورت غیرانتفاعی باقی مانده است و با کمک های مردمی اداره می شود. این محل که پس از تاسیس بارها گسترش یافت، با احداث بناهای اماکن مختلف مانند کارگاه، ساختمان بیماران ام. اس، سالن ورزش، فضای سبز شامل آسایشگاه هایی برای معلولین و سالمندان است. بسیاری از بناهای موجود توسط افرادی خیر و نیکوکاری ساخته شد که قدم پیش گذاشتند و هزینه ساخت و ساز آن را تقبل کردند.
... [مشاهده متن کامل]
این مرکز در ۲۲ ژوین سال ۲۰۲۳ مقام مشورتی اکوسوک سازمان ملل متحد را بدست آورد.
این آسایشگاه در سال ۱۳۵۱ به همت دکتر محمدرضا حکیم زاده لاهیجی که در آن زمان مدیر بیمارستان فیروزآبادی شهر ری بود، فعالیت خود را آغاز کرد. وی انگیزه خود را برای احداث این چنین بیان می کند:
در سال ۱۳۵۰ و ۱۳۵۱ رئیس بیمارستان فیروزآبادی بودم، به خوبی به خاطر دارم که موقع خروج از بیمارستان نزدیکی های در خروجی، اغلب چند بیمار مفلوک، معلول یا پیر و فرسوده را در حال خوابیده، نزدیک در بیمارستان می دیدم و با آنکه رئیس بیمارستان بودم قادر نبودم به طریقی اعمال نفوذ کنم و دستور بستری شدن آنان را بدهم، اگر هم دستور می دادم پزشکان به دلایل قانع کننده از پذیرفتن آنان خودداری می کردند و حق هم داشتند زیرا آن افراد نه قابل درمان بودند نه بیمارستان قادر بود برای زمان طولانی آنها را بستری نموده و تخت بیمارستان را اشغال نماید. من از دیدن این وضع و بدبختی معلولان یا بیماران غیرقابل درمان زجر می کشیدم، تا به خواست ایزد توانا بدون توجه به جوانب کار، درمانگاه متروکه امین الدوله واقع در کهریزک را که با هزینه یکی از بانوان نیکوکار، مرحومه بانو فخرالدوله، دایر گردیده بود و به دلایلی سال ها در آن بسته مانده بود مورد استفاده قرار دادم و دو سه نفر معلول که پناهی نداشتند در آن جا بستری کردم، هدفم این بود که به لطف ایزد توانا و کمک نیکوکاران، این بیچارگان در آن جا بخوابند و تا زمانی که زنده هستند تا حدّ امکان از آن ها پذیرایی گردد. این کار را هم کردم. از آن جایی که پشتیبان کارهای نیک در مرحله اول خدای بزرگ است، او کمک کرد. نمی دانم چگونه افرادی را به یاری فرستاد و هسته اولیه هیئت مؤسس تشکیل شد به خواست خداوند متعال و همت بانیان خیراندیش فعالیت آغاز شد.


این مرکز امروزه در فضایی به وسعت ۴۲۰٬۰۰۰ متر مربع با ۱۶۰٬۰۰۰ متر مربع زیربنا، با بخش های بهداشتی، درمانی، توان بخشی، آموزشی و امور فرهنگی و ورزشی در خدمت مددجویان است. در طی سال های فعالیت آسایشگاه کهریزک، این مکان همچنان به صورت غیرانتفاعی باقی مانده است و با کمک های مردمی اداره می شود. این محل که پس از تاسیس بارها گسترش یافت، با احداث بناهای اماکن مختلف مانند کارگاه، ساختمان بیماران ام. اس، سالن ورزش، فضای سبز شامل آسایشگاه هایی برای معلولین و سالمندان است. بسیاری از بناهای موجود توسط افرادی خیر و نیکوکاری ساخته شد که قدم پیش گذاشتند و هزینه ساخت و ساز آن را تقبل کردند.
... [مشاهده متن کامل]
این مرکز در ۲۲ ژوین سال ۲۰۲۳ مقام مشورتی اکوسوک سازمان ملل متحد را بدست آورد.
این آسایشگاه در سال ۱۳۵۱ به همت دکتر محمدرضا حکیم زاده لاهیجی که در آن زمان مدیر بیمارستان فیروزآبادی شهر ری بود، فعالیت خود را آغاز کرد. وی انگیزه خود را برای احداث این چنین بیان می کند:
در سال ۱۳۵۰ و ۱۳۵۱ رئیس بیمارستان فیروزآبادی بودم، به خوبی به خاطر دارم که موقع خروج از بیمارستان نزدیکی های در خروجی، اغلب چند بیمار مفلوک، معلول یا پیر و فرسوده را در حال خوابیده، نزدیک در بیمارستان می دیدم و با آنکه رئیس بیمارستان بودم قادر نبودم به طریقی اعمال نفوذ کنم و دستور بستری شدن آنان را بدهم، اگر هم دستور می دادم پزشکان به دلایل قانع کننده از پذیرفتن آنان خودداری می کردند و حق هم داشتند زیرا آن افراد نه قابل درمان بودند نه بیمارستان قادر بود برای زمان طولانی آنها را بستری نموده و تخت بیمارستان را اشغال نماید. من از دیدن این وضع و بدبختی معلولان یا بیماران غیرقابل درمان زجر می کشیدم، تا به خواست ایزد توانا بدون توجه به جوانب کار، درمانگاه متروکه امین الدوله واقع در کهریزک را که با هزینه یکی از بانوان نیکوکار، مرحومه بانو فخرالدوله، دایر گردیده بود و به دلایلی سال ها در آن بسته مانده بود مورد استفاده قرار دادم و دو سه نفر معلول که پناهی نداشتند در آن جا بستری کردم، هدفم این بود که به لطف ایزد توانا و کمک نیکوکاران، این بیچارگان در آن جا بخوابند و تا زمانی که زنده هستند تا حدّ امکان از آن ها پذیرایی گردد. این کار را هم کردم. از آن جایی که پشتیبان کارهای نیک در مرحله اول خدای بزرگ است، او کمک کرد. نمی دانم چگونه افرادی را به یاری فرستاد و هسته اولیه هیئت مؤسس تشکیل شد به خواست خداوند متعال و همت بانیان خیراندیش فعالیت آغاز شد.

