مؤسسهٔ انتشارات فرانکلین ( Franklin Book Program ) از مؤسسات بزرگ چاپ و انتشار کتاب است.
مؤسسهٔ انتشارات فرانکلین ( Franklin Book Program ) از مؤسسات بزرگ انتشار کتاب است که در سال ۱۹۵۲ به منظور گسترش زمینهٔ چاپ و انتشار کتاب در نیویورک آمریکا پایه گذاری شد. ابتدا نام این سازمان Franklin Book Publications بود، اما از سال ۱۹۶۴ به نام فعلی تغییر عنوان یافت. هدف اصلی از تأسیس این مؤسسه، فراهم آوردن مقدمات ترجمه و انتشار کتاب های آمریکایی به زبان کشورهای در حال توسعه بود؛ ولی به تدریج دامنهٔ فعالیت این مؤسسه از محدودهٔ اهداف نخستین بنیانگذاران آن فراتر رفت و به چاپ و نشر کتاب های محلی در حوزه های نمایندگی مؤسسه انجامید. دیتوس سی. اسمیت ( Datus C. Smith ) ، مدیرعامل مؤسسه فرانکلین بود. او قبلاً ریاست انتشارات دانشگاه پرینستون را عهده دار بود. در طول مدت فعالیت این بنگاه انتشاراتی، قریب ۳۰۰۰ عنوان کتاب به زبان های عربی، فارسی، اردو، اسپانیول و بسیاری از زبان های آفریقایی انتشار یافت.
... [مشاهده متن کامل]
در نوامبر سال ۱۹۵۳ نمایندگی مؤسسهٔ انتشارات فرانکلین در تهران آغاز به کار کرد. پایه گذار و مدیرعامل این مؤسسه همایون صنعتی زاده بود. مؤسسهٔ فرانکلین در ایران، در عرض چند سال به تشکیلاتی با تأثیری دیرپا بر صنعت نشر ایران تبدیل شد. کار فرانکلین با آماده سازی کتاب ها برای انتشار آغاز گشت و برای اولین بار عمل ویرایش و تولید فنی کتاب ( صفحه آرایی، نمایه سازی، طراحی جلد و غیره ) به شکل نوین در آن انجام گرفت. بخش دیگر خدمات مؤسسه، ویرایش «کتاب های غیردرسی» بود که سپس به تشکیلاتی گسترده تبدیل شد. در سال های بعد، این مؤسسه به چاپ کتاب های درسی کشور پرداخت. فرانکلین از محل عواید چاپ این کتاب ها، چاپخانه ای مجهز به نام شرکت افست تأسیس کرد و بخشی از سهام آن را بین ناشران توزیع نمود. سازمان کتاب های جیبی از جمله مؤسسات دیگری بود که در سال ۱۳۳۹ در کنار دیگر فعالیت های مؤسسه فرانکلین آغاز به کار کرد. این سازمان در سال ۱۳۴۸ به عنوان یک شرکت سهامی انتفاعی به ثبت رسید. اما در سال ۱۳۳۵ سازمان کتاب های جیبی از این مؤسسه جدا شد.
سیروس علی نژاد در این خصوص می نویسد:
«بی تردید هیچ سازمان نشری در ایران به اندازهٔ انتشارات فرانکلین موفق نبوده است. ویراستاری کتاب، نخست در همین سازمان شکل گرفت. مهم ترین کتاب های ادبی آن دوره مانند «از صبا تا نیما» در این سازمان آماده و منتشر شد. درمجموع، ۱۵۰۰ عنوان از بهترین کتاب های ترجمه در همین سازمان به فارسی زبانان اهدا شد. شیوهٔ کار همایون صنعتی در انتشارات فرانکلین جالب بود. حق الترجمهٔ کتاب را یک جا می خرید؛ همهٔ امور مربوط به چاپ، از ویرایش تا تصحیح و غلط گیری را انجام می داد. اجرت طرح جلد و هزینهٔ تبلیغات را می پرداخت و برای چاپ و نشر به دست ناشر می سپرد و در ازای تمام این کارها ۱۵ درصد از بهای پشت جلد دریافت می کرد. در ابتدای کتاب هم عبارت «با همکاری مؤسسهٔ انتشارات فرانکلین» ذکر می شد. کتاب در آن زمان ها تیراژ چندانی نداشت، هر چند از تیراژ امروزی بیشتر بود. صنعتی زاده به فکر آن افتاد که از طریق ارزان کردن کتاب، تیراژش را در ایران بالا ببرد؛ از اینجا به انتشار کتاب های جیبی رسید.
مؤسسهٔ انتشارات فرانکلین ( Franklin Book Program ) از مؤسسات بزرگ انتشار کتاب است که در سال ۱۹۵۲ به منظور گسترش زمینهٔ چاپ و انتشار کتاب در نیویورک آمریکا پایه گذاری شد. ابتدا نام این سازمان Franklin Book Publications بود، اما از سال ۱۹۶۴ به نام فعلی تغییر عنوان یافت. هدف اصلی از تأسیس این مؤسسه، فراهم آوردن مقدمات ترجمه و انتشار کتاب های آمریکایی به زبان کشورهای در حال توسعه بود؛ ولی به تدریج دامنهٔ فعالیت این مؤسسه از محدودهٔ اهداف نخستین بنیانگذاران آن فراتر رفت و به چاپ و نشر کتاب های محلی در حوزه های نمایندگی مؤسسه انجامید. دیتوس سی. اسمیت ( Datus C. Smith ) ، مدیرعامل مؤسسه فرانکلین بود. او قبلاً ریاست انتشارات دانشگاه پرینستون را عهده دار بود. در طول مدت فعالیت این بنگاه انتشاراتی، قریب ۳۰۰۰ عنوان کتاب به زبان های عربی، فارسی، اردو، اسپانیول و بسیاری از زبان های آفریقایی انتشار یافت.
... [مشاهده متن کامل]
در نوامبر سال ۱۹۵۳ نمایندگی مؤسسهٔ انتشارات فرانکلین در تهران آغاز به کار کرد. پایه گذار و مدیرعامل این مؤسسه همایون صنعتی زاده بود. مؤسسهٔ فرانکلین در ایران، در عرض چند سال به تشکیلاتی با تأثیری دیرپا بر صنعت نشر ایران تبدیل شد. کار فرانکلین با آماده سازی کتاب ها برای انتشار آغاز گشت و برای اولین بار عمل ویرایش و تولید فنی کتاب ( صفحه آرایی، نمایه سازی، طراحی جلد و غیره ) به شکل نوین در آن انجام گرفت. بخش دیگر خدمات مؤسسه، ویرایش «کتاب های غیردرسی» بود که سپس به تشکیلاتی گسترده تبدیل شد. در سال های بعد، این مؤسسه به چاپ کتاب های درسی کشور پرداخت. فرانکلین از محل عواید چاپ این کتاب ها، چاپخانه ای مجهز به نام شرکت افست تأسیس کرد و بخشی از سهام آن را بین ناشران توزیع نمود. سازمان کتاب های جیبی از جمله مؤسسات دیگری بود که در سال ۱۳۳۹ در کنار دیگر فعالیت های مؤسسه فرانکلین آغاز به کار کرد. این سازمان در سال ۱۳۴۸ به عنوان یک شرکت سهامی انتفاعی به ثبت رسید. اما در سال ۱۳۳۵ سازمان کتاب های جیبی از این مؤسسه جدا شد.
سیروس علی نژاد در این خصوص می نویسد:
«بی تردید هیچ سازمان نشری در ایران به اندازهٔ انتشارات فرانکلین موفق نبوده است. ویراستاری کتاب، نخست در همین سازمان شکل گرفت. مهم ترین کتاب های ادبی آن دوره مانند «از صبا تا نیما» در این سازمان آماده و منتشر شد. درمجموع، ۱۵۰۰ عنوان از بهترین کتاب های ترجمه در همین سازمان به فارسی زبانان اهدا شد. شیوهٔ کار همایون صنعتی در انتشارات فرانکلین جالب بود. حق الترجمهٔ کتاب را یک جا می خرید؛ همهٔ امور مربوط به چاپ، از ویرایش تا تصحیح و غلط گیری را انجام می داد. اجرت طرح جلد و هزینهٔ تبلیغات را می پرداخت و برای چاپ و نشر به دست ناشر می سپرد و در ازای تمام این کارها ۱۵ درصد از بهای پشت جلد دریافت می کرد. در ابتدای کتاب هم عبارت «با همکاری مؤسسهٔ انتشارات فرانکلین» ذکر می شد. کتاب در آن زمان ها تیراژ چندانی نداشت، هر چند از تیراژ امروزی بیشتر بود. صنعتی زاده به فکر آن افتاد که از طریق ارزان کردن کتاب، تیراژش را در ایران بالا ببرد؛ از اینجا به انتشار کتاب های جیبی رسید.
