مؤسسه آموزش عالی بهایی ( B. I. H. E. ( Bahá'í Institute for Higher Education یک دانشگاه غیررسمی در ایران است که در سال ۱۳۶۶ توسط جامعه بهائیان ایران به منظور فراهم آوردن امکان ادامهٔ تحصیل برای بهائیان که از حق تحصیل در دانشگاه ها توسط دولت جمهوری اسلامی ایران محروم شده بودند تأسیس گشت. در حال حاضر این دانشگاه با کادر علمی در داخل و خارج از کشور امکان ادامهٔ تحصیل در ۳۸ رشته در مقاطع کاردانی، کارشناسی و کارشناسی ارشد را برای دانشجویانش فراهم می آورد. بیش از ۸۰ دانشگاه در سراسر دنیا مدرک دانشگاه علمی آزاد را معتبر محسوب می کنند و فارغ التحصیلان آن را در مقاطع کارشناسی ارشد و دکترای خود پذیرش کرده اند. به رغم آزار و اذیت گسترده از جمله هجوم و یورش به اماکن مرتبط به این مؤسسه، دستگیری و حبس برخی اعضای کادر علمی و اداری آن و همچنین ضبط تجهیزات آموزشی، دانشگاه علمی توانسته است به کار خود ادامه دهد. از این دانشگاه به دفعات به عنوان نمونهٔ موفقی از استقامت سازنده و پاسخی صلح آمیز و عاری از خشونت به ظلم و ستم یاد شده است.
... [مشاهده متن کامل]
جامعهٔ بهائی ایران از ابتدای شکل گیری با انواع مختلف آزار و اذیت از جمله سانسور و تبلیغات بهائی ستیزانه، محرومیت های اجتماعی، محرومیت های تحصیلی و شغلی، توقیف اموال، تخریب اماکن دینی، بازداشت و حبس، شکنجه و آزار و اذیت های جسمی و روانی، اعدام، آدم ربایی، و تهدید به مرگ مواجه بوده است. انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ باعث افزایش آزار و اذیت ها علیه بهائیان ایران شد و از آن پس آنان که بزرگ ترین اقلیت دینی کشور هستند در معرض حملات و سرکوب گسترده از جانب حکومت قرار گرفتند. در نتیجهٔ این آزار و اذیت های مداوم تا حال بیش از ۲۰۰ بهائی کشته شده اند. بالغ بر هزاران بهائی زندانی شده اند، شغل خود را از دست داده اند، از دریافت حقوق و مزایای بازنشستگی محروم مانده اند، از مدارس و دانشگاه ها اخراج شده اند، اموال و املاکشان توقیف و قبرستان هایشان تخریب شده است. آزار و اذیت بهائیان ایران پس از انقلاب اسلامی اکنون در دههٔ چهارم خود ادامه دارد. بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، در سپتامبر ۲۰۱۶، در گزارش خود پیرامون وضعیت حقوق بشر در ایران، بهائیان را به عنوان «ستم دیده ترین اقلیت مذهبی» این کشور توصیف کرد.
... [مشاهده متن کامل]
جامعهٔ بهائی ایران از ابتدای شکل گیری با انواع مختلف آزار و اذیت از جمله سانسور و تبلیغات بهائی ستیزانه، محرومیت های اجتماعی، محرومیت های تحصیلی و شغلی، توقیف اموال، تخریب اماکن دینی، بازداشت و حبس، شکنجه و آزار و اذیت های جسمی و روانی، اعدام، آدم ربایی، و تهدید به مرگ مواجه بوده است. انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ باعث افزایش آزار و اذیت ها علیه بهائیان ایران شد و از آن پس آنان که بزرگ ترین اقلیت دینی کشور هستند در معرض حملات و سرکوب گسترده از جانب حکومت قرار گرفتند. در نتیجهٔ این آزار و اذیت های مداوم تا حال بیش از ۲۰۰ بهائی کشته شده اند. بالغ بر هزاران بهائی زندانی شده اند، شغل خود را از دست داده اند، از دریافت حقوق و مزایای بازنشستگی محروم مانده اند، از مدارس و دانشگاه ها اخراج شده اند، اموال و املاکشان توقیف و قبرستان هایشان تخریب شده است. آزار و اذیت بهائیان ایران پس از انقلاب اسلامی اکنون در دههٔ چهارم خود ادامه دارد. بان کی مون، دبیرکل سازمان ملل متحد، در سپتامبر ۲۰۱۶، در گزارش خود پیرامون وضعیت حقوق بشر در ایران، بهائیان را به عنوان «ستم دیده ترین اقلیت مذهبی» این کشور توصیف کرد.
