م اید

لغت نامه دهخدا

( مآید ) مآید. [ م َ ی ِ ] ( ع اِ ) ج ِ مُؤیِد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( اقرب الموارد ). رجوع به مؤید شود.
ماید. [ ی ِ ] ( اِخ ) مائد. کوهی است. ( منتهی الارب ). کوهی است در یمن. ( از معجم البلدان ).

فرهنگ فارسی

( م آید ) موید

پیشنهاد کاربران

بپرس