م اود

لغت نامه دهخدا

( مآود ) مآود. [ م َ وِ ] ( ع اِ ) بلاها. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ).بلاها و بدبختیها. ( ناظم الاطباء ). رماه اﷲ بالمآود؛ خدای او را در بلاها افکند. ( از ذیل اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

( م آود ) بلاها و بدبختیها

پیشنهاد کاربران

بپرس