لیپّی، فرافیلیپّو (ح ۱۴۰۶ـ۱۴۶۹م)(Lippi, Fra Filippo)
تابلوی استفانوس قدیس، اثر لیبی
نقاش فلورانسی. از برجسته ترین آثارش، دیوارنگاره هایی از زندگی استفانوس قدیس و قدّیس یحیای تعمیددهنده (۱۴۵۲ـ۱۴۶۶م؛ کلیسای جامع پراتو) درخور ذکرند، که در آن ها در نحوۀ استفاده از ژرفانمایی و گروه بندی پیکره ها، تأثیر مازاتچو مشهود است. همچنین نقاشی های محرابی بسیاری با تصویر حضرت مریم نقاشی کرد. لیپی در فلورانس به دنیا آمد، و از حمایت خاندان مدیچی برخوردار بود. جورجو وازاری، نقاش و زندگی نامه نویس، در زندگی نامۀ هیجان انگیزی دربارۀ او، نقل می کند که چگونه در دهۀ ۱۴۵۰م به جرم ربودن راهبه ای (مادر فرزندش فیلیپّینو لیپّی) به دادگاه کشانده شد. لیپّی از نوجوانی به سلک راهبان کَرْمِلی پیوست؛ نخستین بار در ۱۴۳۱م از او با عنوان نقاش یاد شده است. در ابتدا هنرش را براساس شیوۀ مازاتچو صورت بخشید. به اتهام تقلّب، دو مقام را در کلیسا از دست داد. پس از آن که مورد عفو قرار گرفت، پیش نماز دیر سانتا مارگریتا در پراتو شد. آن گاه با راهبه ای با نام لوکرِتسیا بوتی از دیر گریختند، و از او صاحب دو فرزند شد. پس از آن که با وساطت خانوادۀ مدیچی عفو گردید، ازدواج آنان مشروعیت یافت. دیوارنگارۀ مرگ استفانوس قدیس، در کلیسای جامع پراتو نمونۀ گزیده ای از آثار اوست، که در پس زمینۀ آن تک چهرۀ خود و رقص سالومه را نیز گنجانده است. سال های پایانی زندگی را در اسپولِتو گذراند و در آن جا همراه با شاگردش راهبْ دیامانته، دیوارنگاره های زندگی مریم عذرا را برای کلیسای جامع شهر ساخت. نیز تخته نگاره های بسیاری پدید آورد، و در نقاشی هایش از مریم مقدّس (که تا حدی وام دار فرا آنجلیکو بودند) آن زیبایی حسرت باری را خلق کرد که آرمان بسیاری از استادان فلورانسی قرن ۱۵م شد.
تابلوی استفانوس قدیس، اثر لیبی
نقاش فلورانسی. از برجسته ترین آثارش، دیوارنگاره هایی از زندگی استفانوس قدیس و قدّیس یحیای تعمیددهنده (۱۴۵۲ـ۱۴۶۶م؛ کلیسای جامع پراتو) درخور ذکرند، که در آن ها در نحوۀ استفاده از ژرفانمایی و گروه بندی پیکره ها، تأثیر مازاتچو مشهود است. همچنین نقاشی های محرابی بسیاری با تصویر حضرت مریم نقاشی کرد. لیپی در فلورانس به دنیا آمد، و از حمایت خاندان مدیچی برخوردار بود. جورجو وازاری، نقاش و زندگی نامه نویس، در زندگی نامۀ هیجان انگیزی دربارۀ او، نقل می کند که چگونه در دهۀ ۱۴۵۰م به جرم ربودن راهبه ای (مادر فرزندش فیلیپّینو لیپّی) به دادگاه کشانده شد. لیپّی از نوجوانی به سلک راهبان کَرْمِلی پیوست؛ نخستین بار در ۱۴۳۱م از او با عنوان نقاش یاد شده است. در ابتدا هنرش را براساس شیوۀ مازاتچو صورت بخشید. به اتهام تقلّب، دو مقام را در کلیسا از دست داد. پس از آن که مورد عفو قرار گرفت، پیش نماز دیر سانتا مارگریتا در پراتو شد. آن گاه با راهبه ای با نام لوکرِتسیا بوتی از دیر گریختند، و از او صاحب دو فرزند شد. پس از آن که با وساطت خانوادۀ مدیچی عفو گردید، ازدواج آنان مشروعیت یافت. دیوارنگارۀ مرگ استفانوس قدیس، در کلیسای جامع پراتو نمونۀ گزیده ای از آثار اوست، که در پس زمینۀ آن تک چهرۀ خود و رقص سالومه را نیز گنجانده است. سال های پایانی زندگی را در اسپولِتو گذراند و در آن جا همراه با شاگردش راهبْ دیامانته، دیوارنگاره های زندگی مریم عذرا را برای کلیسای جامع شهر ساخت. نیز تخته نگاره های بسیاری پدید آورد، و در نقاشی هایش از مریم مقدّس (که تا حدی وام دار فرا آنجلیکو بودند) آن زیبایی حسرت باری را خلق کرد که آرمان بسیاری از استادان فلورانسی قرن ۱۵م شد.
wikijoo: لیپی،_فرافیلیپو_(ح_۱۴۰۶ـ۱۴۶۹م)