لیویوس اندرونیکوس

لیویوس آندرونیکوس. لوسیوس لیویوس آندرونیکوس ( به انگلیسی: Lucius Livius Andronicus؛ حدود ۲۸۴ تا حدود ۲۰۵ پیش از میلاد ) [ ۱] یک نمایشنامه نویس و شاعر حماسه سرای یونانی - رومی دوره جمهوری روم به زبان لاتین باستان بود. او اولین شاعر رومی است که نامش در تاریخ باقی مانده است. [ ۲]
لیویوس آندرونیکوس اصلاً یونانی بود که در جریان تصرف شهر تارانتو اسیر رومیان شد و کارش را به عنوان یک مربی در خدمت یک خانواده اشرافی در رم با ترجمه آثار یونانی به لاتین، از جمله ادیسه اثر حماسی هومر، آغاز کرد[ ۳] و در روم معلم یونانی و لاتین شد. به مرور زمان، این ترجمه جای قانون دوازده لوحه را گرفت و کتاب قرائت گردید. زبان لاتین در نتیجه ی این ترجمه شکل ثابتی پیدا کرد و کتاب های دیگر یونانی نیز ترجمه شد و طرز آموزش و پرورش و سازمان فرهنگ یونان در روم مورد توجه و اقتباس واقع گشت. [ ۴] در ابتدا قرار بود آن ها از او در شیوه های آموزشی در مدرسه ای که تأسیس کرد استفاده کنند. اما لیویوس آندرونیکوس به نوشتن هر دو گونه نمایشی تراژدی و کمدی روی آورد که به عنوان اولین آثار نمایشی نوشته شده در زبان لاتین باستان شناخته می شوند. کمدی های او بر اساس کمدی های جدید یونانی بودند و شخصیت های صحنه، لباس یونانی برتن داشتند. کارها و شیوه او بعدها توسط دیگران ادامه و توسعه یافت و گفته می شود ادبیات رومی با «لیویوس آندرونیکوس» آغاز گردید.
بر طبق نظر هوراس، ادبیات روم یا لاتین از سال ۲۴۰ پیش از میلاد، با لیویوس آندرونیکوس آغاز می شود. تا قبل از آن، ادبیات ایتالیا شامل دعاها، آوازهای مناسب جشن ها، اشعار طنزآمیز و نمایش های کوتاه و خنده آور ابتدایی بود. از این ادبیات تنها قطعاتی باقی مانده است. لیویوس و جانشینان وی به ترجمه، اقتباس و تقلید از روی نمونه های یونانی پرداختند. تا پیش از ۲۷ ق. م کمتر اثر لاتینی از شعر و نثر یافت می شود که از نمونه های یونانی تأثیر نپذیرفته باشد. نخستین نمونه های تراژدی، کمدی، حماسه، اشعار غنایی، خطابه و تاریخ روم به ترتیب از روی آثار اوریپید ( Euripides ) ، مناندر ( Menander ) ، هومر ( Humer ) ، سافو ( Safus ) ، دموستن ( Demusten ) و توسیدید ( Thucydides ) به وجود آمدند.
اطلاعات دقیقی از زندگی وی در دست نیست و بسیاری از ابعاد زندگی او ناشناخته است. او اصلیت یونانی داشت و اهل تارانتو یا «تارنتوم» واقع در قلمرو یونانی جنوب ایتالیا بود. او در جنگی که در حدود سال ۲۷۲ پیش از میلاد بین تارانتو و رم درگرفت، شرکت کرد و اسیر رومیان شد. پس از آن به بردگی سناتور لیویوس سالیناتوروس ( Livius Salinaturu ) درآمد. لیویوس آندرونیکوس کارش را به عنوان یک مربی در خدمت خانواده سالیناتوروس در رم آغاز کرد. او زبان های لاتینی و یونانی را به فرزندان مالک خود و گروهی دیگر آموخت و آثار یونانی را به لاتین ترجمه کرد. از جمله ادیسه اثر هومر[ ۳] را به نظم «ساتورنی» لاتینی ترجمه کرد که نظمی بود با بیت هایی دارای وزن های نامنظم و گسسته که بر مبنای تکیهٔ حروف، تقطیع می شد.