لیویر

لیٖویٖر در گویش شیرازی به معنی شُل، لَخت وارفته . واژه لیویر صفتی است که برای لباس یا پارچه ای که پس از شستن شدن وارفته و شل می شود.

لب پایین در گویش اصفهان قدیم
اصطلاح : لیویرِش آونگونِس ( لبش آویزونه ) ، کنایه از ناراضی و شاکی بودن نسبت به یک موضوع

لیویرlivir : لیبیریا لویر لب پایین شترگفته می شودکه کنایتا به لب آدمهای لب درشت هم می گویند.

گوشه لب در گویش کازرونی ( ع. ش )