لینچ کردن

کلمه لینچ با اطمینان کامل ریشه یابی نشده و به احتمال زیاد نام خانوادگی یکی از این افراد است: قاضی «چارلز لینچ» ( ۱۷۳۶–۱۷۹۶ ) در دوران جنگ انقلاب آمریکا یا قاضی «جان لینچ» در اواخر قرن ۱۷ در کارولینای شمالی یا کلانتر «ویلیام لینچ» ( ۱۷۴۲–۱۸۲۰ ) در ویرجینیا یا «جیمز لینچ» شهردار شهر گالوی در ایرلند که در سال ۱۹۴۳ در دادگاه پسرش که متهم به قتل بود در نقش دادستان، قاضی و مأمور اعدام عمل کرد.
پیشینه حقوقی و فرهنگی لینچ کردن از آنسوی اقیانوس اطلس از جزایر بریتانیا به آمریکا آورده شده بود. شورش و ناآرامی یکی از خصوصیات اولیه امریکایی - انگلیسی ها بود. در بریتانیای آن زمان نافرمانی و شورش امری معمول بود هرچند معمولاً به قتل و کشتار نمی انجامید. بعد از جنگ های محاصره یورک تاون در جنوب غرب سیاهان آزاد و لاتین تبار هدف زجر کش کردن قرار می گرفتند. با اینحال بعد از جنگ داخلی آمریکا، و بعد از آنکه برده داری برداشته شد زجرکش کردن به نحو قابل ملاحظه ای افزایش پیدا کرد. مابین سالهای ۱۸۸۲ تا ۱۹۶۸ در مجموع ۱۳۰۰ نفر سفیدپوست و حدود ۳۵۰۰ نفر سیاه پوست زجرکش شدند.
در بریتانیا قرن نوزدهم هنگامی که قانون لغو برده داری ۱۸۳۳ به تصویب رسید موارد لینچ کردن بر اساس نژاد به شدت افزایش یافت.
در سال ۱۹۴۴ یک اسیر جنگی آلمانی که به عدم همدردی از نازی ها متهم شده بود توسط سایر اسرای نازی در کمپ ۲۱ در کمیر، اسکاتلند. در بعد از جنگ پنج تن از جنایتکاران جنگی به صورت هم زمان در زندان پنتویله اعدام شدند که بزرگترین تعداد اعدام هم زمان در بریتانیای قرن بیستم به شمار می رود. همچنین ۱۵۰ مورد نجات یافته از لینچ کردن خلبانان متحدین توسط شهروندان آلمانی، سربازان، پلیس، یا واحدهای شبه نظامی آلمانی در پاسخ به بمباران وحشت متحدین گزارش شده است.