لیمَن، تِئودور (۱۸۷۴ـ۱۹۵۴)(Lyman, Theodore)
لیمَن، تِئودور
فیزیک دان امریکایی. تحقیقاتش منحصربه طیف نمایی ناحیۀ فرابنفشِ بسیار دور بود. در بوستون زاده شد و در دانشگاه هاروارد، و مدتی کوتاه هم در اروپا، در دانشگاه های کیمبریج و گوتینگن، درس خواند. زندگی حرفه اش را در هاروارد گذراند و در ۱۹۲۱، به استادی آن جا رسید. در آغاز کار پژوهشی اش، انتهای فرابنفش طیف را با استقرار طیف نما در محفظۀ خلائی بررسی می کرد که پنجره هایی از جنس فلوئوریت داشت. او با استفاده از توری خط کشی شده کاو به جای منشورِ فلوئوریت، خطوط نابه جایی را در ناحیۀ فرابنفش کشف کرد که ناشی از نور مرئی بودند. این خطوط بعدها به سایه های لیمن معروف شدند. همچنین، حد شفافیت فلوئوریت را ۱۲۶۰ آنگستروم، هر آنگستروم برابر با ۱۰-۱۰ متر، به دست آورد و ضریب جذب جامدات مناسب دیگر را هم بررسی کرد. هیچ یک از جامدات دیگر بهتر از فلوئوریت نبود. جذب گازهای گوناگون را نیز بررسی کرد. تا ۱۹۱۷، دامنۀ طیف را تا ۵۰۰ آنگستروم گسترش داد. رشته ای از خطوط طیف هیدروژن را که در ۱۹۱۴ کشف کرده بود، سری لیمن می گویند. لیمن به درستی پیش بینی کرد که اولین خط باید در طیف خورشید یافت شود. در دهۀ ۱۹۲۰، به بررسی نواحی فرابنفش طیف های هلیوم، آلومینیوم، منیزیوم، و نئون پرداخت. آخرین مقاله اش دربارۀ شفافیت هوا در طول موج های ۱۱۰۰ تا ۱۳۰۰ آنگستروم، در ۱۹۳۵ منتشر شد. جهانگرد و طبیعت گرا بود. از کوه های آلتای در چین و مغولستان، غزال و ۱۳ گونه از پستانداران قبلاً ناشناختۀ کوچک تر به ارمغان آورد. نوعی قاقم به نام قاقُم لیمن معروف شده است.
لیمَن، تِئودور
فیزیک دان امریکایی. تحقیقاتش منحصربه طیف نمایی ناحیۀ فرابنفشِ بسیار دور بود. در بوستون زاده شد و در دانشگاه هاروارد، و مدتی کوتاه هم در اروپا، در دانشگاه های کیمبریج و گوتینگن، درس خواند. زندگی حرفه اش را در هاروارد گذراند و در ۱۹۲۱، به استادی آن جا رسید. در آغاز کار پژوهشی اش، انتهای فرابنفش طیف را با استقرار طیف نما در محفظۀ خلائی بررسی می کرد که پنجره هایی از جنس فلوئوریت داشت. او با استفاده از توری خط کشی شده کاو به جای منشورِ فلوئوریت، خطوط نابه جایی را در ناحیۀ فرابنفش کشف کرد که ناشی از نور مرئی بودند. این خطوط بعدها به سایه های لیمن معروف شدند. همچنین، حد شفافیت فلوئوریت را ۱۲۶۰ آنگستروم، هر آنگستروم برابر با ۱۰-۱۰ متر، به دست آورد و ضریب جذب جامدات مناسب دیگر را هم بررسی کرد. هیچ یک از جامدات دیگر بهتر از فلوئوریت نبود. جذب گازهای گوناگون را نیز بررسی کرد. تا ۱۹۱۷، دامنۀ طیف را تا ۵۰۰ آنگستروم گسترش داد. رشته ای از خطوط طیف هیدروژن را که در ۱۹۱۴ کشف کرده بود، سری لیمن می گویند. لیمن به درستی پیش بینی کرد که اولین خط باید در طیف خورشید یافت شود. در دهۀ ۱۹۲۰، به بررسی نواحی فرابنفش طیف های هلیوم، آلومینیوم، منیزیوم، و نئون پرداخت. آخرین مقاله اش دربارۀ شفافیت هوا در طول موج های ۱۱۰۰ تا ۱۳۰۰ آنگستروم، در ۱۹۳۵ منتشر شد. جهانگرد و طبیعت گرا بود. از کوه های آلتای در چین و مغولستان، غزال و ۱۳ گونه از پستانداران قبلاً ناشناختۀ کوچک تر به ارمغان آورد. نوعی قاقم به نام قاقُم لیمن معروف شده است.
wikijoo: لیمن،_تیودور_(۱۸۷۴ـ۱۹۵۴)