لیشمانیا سرده ای است از مته تن سانان و عامل بیماری انگلی لیشمانیاز. [ ۱] [ ۲] عامل انتشار این انگل حشره ای به نام پشه خاکی است. میزبانان این انگل به طور عمومی مهره داران و به طور ویژه سگ سانان، جوندگان، خرگوش کوهی و انسان هستند.
این انگل به پاس زحمات کاشف آن، پزشک آسیب شناس اسکاتلندی، ویلیام بوگ لیشمن، در سال ۱۹۰۳ لیشمنیا نام گرفت.
لیشمانیا یک یوکاریوت تک یاخته است که دارای یک هستۀ مشخص و دیگر اندامک ها مانند کینتوپلاست و تاژک می باشد. در طول چرخهٔ زندگی، لیشمانیا بین دو ساختار مختلف تغییر شکل می دهد: بخش اول چرخه زندگی انگل لیشمانیا، محدود به دستگاه گوارش ناقل پشه خاکی است. لیشمانیا در دستگاه گوارش پشه، دستخوش تغییرات متعددی می شود و از چندین شکل متمایز از نظر مورفولوژیکی و عملکردی به منظور ایجاد مراحل متاسیکلیک عفونی عبور می کند. این روند در ناقل، زمانی آغاز می شود که پشه خاکی ماده خون حاوی ماکروفاژهای آلوده به آماستیگوت ها - اشکال کوچک، غیر متحرک و گرد انگل را بخورد. درون خون خورده شده احاطه شده توسط ماتریکس پری تروفیک، آماستیگوت ها به پروماستیگوت های متحرک و تاژکدار تبدیل می شوند که تکثیر می شوند و به مجموعه ای از اشکال دیگر پروماستیگوت تبدیل می شوند ( reviewed by Kamhawi 2006, Bates 2008, reviewed by Dostálová and Volf 2012 ) . در شرایط آزمایشگاهی می توان از آماستیگوت یا پروماستیگوت لیشمانیا برای شروع عفونت تجربی در پشه خاکی استفاده کرد. اگرچه کشت پروماستیگوت در آزمایشگاه بسیار آسانتر از آماستیگوت است ولی بلع آن توسط پشه خاکی ماده نمی تواند شرایطی را که در طبیعت سبب تولید پروماستیگوت های عفونت زا می شود تقلید کند؛ بنابراین بهترین روش برای بدست آوردن تعداد کافی آماستیگوت به منظور خوراندن به پشه خاکی، کشت آماستیگوت ها در رده های سلولی ماکروفاژ به عنوان بهترین انتخاب در نظر گرفته می شود ( Sadlova et al. 2017 ) ، اگرچه این فرایند نسبتاً پر زحمت و زمان بر است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین انگل به پاس زحمات کاشف آن، پزشک آسیب شناس اسکاتلندی، ویلیام بوگ لیشمن، در سال ۱۹۰۳ لیشمنیا نام گرفت.
لیشمانیا یک یوکاریوت تک یاخته است که دارای یک هستۀ مشخص و دیگر اندامک ها مانند کینتوپلاست و تاژک می باشد. در طول چرخهٔ زندگی، لیشمانیا بین دو ساختار مختلف تغییر شکل می دهد: بخش اول چرخه زندگی انگل لیشمانیا، محدود به دستگاه گوارش ناقل پشه خاکی است. لیشمانیا در دستگاه گوارش پشه، دستخوش تغییرات متعددی می شود و از چندین شکل متمایز از نظر مورفولوژیکی و عملکردی به منظور ایجاد مراحل متاسیکلیک عفونی عبور می کند. این روند در ناقل، زمانی آغاز می شود که پشه خاکی ماده خون حاوی ماکروفاژهای آلوده به آماستیگوت ها - اشکال کوچک، غیر متحرک و گرد انگل را بخورد. درون خون خورده شده احاطه شده توسط ماتریکس پری تروفیک، آماستیگوت ها به پروماستیگوت های متحرک و تاژکدار تبدیل می شوند که تکثیر می شوند و به مجموعه ای از اشکال دیگر پروماستیگوت تبدیل می شوند ( reviewed by Kamhawi 2006, Bates 2008, reviewed by Dostálová and Volf 2012 ) . در شرایط آزمایشگاهی می توان از آماستیگوت یا پروماستیگوت لیشمانیا برای شروع عفونت تجربی در پشه خاکی استفاده کرد. اگرچه کشت پروماستیگوت در آزمایشگاه بسیار آسانتر از آماستیگوت است ولی بلع آن توسط پشه خاکی ماده نمی تواند شرایطی را که در طبیعت سبب تولید پروماستیگوت های عفونت زا می شود تقلید کند؛ بنابراین بهترین روش برای بدست آوردن تعداد کافی آماستیگوت به منظور خوراندن به پشه خاکی، کشت آماستیگوت ها در رده های سلولی ماکروفاژ به عنوان بهترین انتخاب در نظر گرفته می شود ( Sadlova et al. 2017 ) ، اگرچه این فرایند نسبتاً پر زحمت و زمان بر است.
wiki: لیشمانیا