منبع. عکس فرهنگ فارسی یافرهنگ عمید
زبان های ترکی�در چند مرحله بر�زبان فارسی�تأثیر گذاشته است. نخستین تأثیر زبان ترکی بر پارسی، در زمان حضور سربازان تُرک در ارتش�سامانیان�روی داد. پس از آن، در زمان فرمان روایی�غزنویان، �سلجوقیان�و پس از�حملهٔ مغول، تعداد بیشتری�وام واژهٔ�ترکی به زبان فارسی راه یافت؛ اما بیشترین راه یابی واژه های ترکی به زبان فارسی در زمان فرمانروایی�صفویان، که ترکمانان�قزلباش�در تأسیس آن نقش اساسی داشتند، و�قاجاریان�بر ایران بود.
... [مشاهده متن کامل]
• منابع ها. تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. اول و دوم، انتشارات ققنوس، ۱۳۷۴
• تاریخ ادبیات ایران، ذبیح الله صفا، خلاصه ج. سوم، انتشارات بدیهه، ۱۳۷۴
• حسن بیگ روملو، �احسن التواریخ� ( ۲ جلد ) ، به تصحیح�عبدالحسین نوایی، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۴۹. ( مصحح در پایان جلد اول شرح مفصل و سودمندی از فهرست لغات�ترکی�و�مغولی�رایج در متون فارسی از سده هفتم به بعد را نوشته است )
• فرهنگ فارسی، محمد معین، انتشارات امیر کبیر، تهران، ۱۳۷۵
• غلط ننویسیم، ابوالحسن نجفی، مرکز نشر دانشگاهی، تهران، ۱۳۸۶
• فرهنگ کوچک زبان پهلوی، دیوید نیل مکنزی، ترجمه مهشید فخرایی، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی، تهران، ۱۳۷۹
لیسیدن فارسی است و اینگلیسیش میشه Licking هر دو تا دقیقا شبیه هم هستند. حالا اینکه اون اول اول ( لیس ) بوده یا ( لیک ) و در فارسی بعدا شده ( لیس ) معلوم نیست. و لیسیدن کوچکترین ربطی به لسان عربی نداره
لشتن
واژه لیسیدن
معادل ابجد 164
تعداد حروف 6
تلفظ lisidan
ترکیب ( مصدر متعدی ) [پهلوی: lištan] ‹لیشتن، لشتن›
مختصات ( دَ ) ( مص م . )
منبع لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی عمید
فرهنگ فارسی معین
فرهنگ فارسی هوشیار
لیسیدن
از ریشه هندواروپائی لیگ - leygh یا لیسیدن ودر فارسی باستان لیز - liz ودر سانسکریت لدهی ledhi که در لاتین لینگو lingo که در انگلیسی بصورت لیک lick یا لیسیدن و لیکن lichen یا خزه گلستک مبدل شده. واژه لیسیدن هیچگوه رابطه ای با لسان در عربی و واژه لیز در فارسی ندارد
گوس. خوردن
واژه ی لِسان که پارسی است و در لغتنامه ی پارسی میانه هم آمده است و به نادرست آنرا اربی پنداشته اند، کارواژه ی ( فعل ) آنرا لیسیدن است که بکار برده میشود.
