لیسوراید

لیسوراید ( انگلیسی: Lisuride ) نوعی داروی ضد پارکینسون از گروه ارگولینها است. این مادهٔ شیمیایی نوعی ملح هیدروژن مالئات است و خواص قلیایی دارد.
لیسوراید جهت کاهش سطح پرولاکتین و با دوزهای کمتر در پیشگیری از حملات میگرن نیز استفاده می شود. استفاده از این دارو در درمان بیماری پارکینسون سبب می شود تا نیاز بیمار به مصرف لوودوپا به تأخیر بیفتد. در کارآزمایی های بالینی مشاهده شده که تجویز پوستی/جلدی مداوم این دارو ممکن است در درمان پارکینسون مؤثر باشد؛ چرا که جذب خوراکی آن بسیار اندک و نیمه عمرش کم است.
این دارو یک آگونیست دوپامین و آگونیست نسبی برخی گیرنده های سروتونین و گیرنده اچ ۱ سروتونین است. لیسوراید همچنین آنتاگونیست گیرنده ۲ بی سروتونین است. [ ۱] این دارو میل ترکیبی فراوانی به گیرنده های D2 و D3 و D4 دوپامین و همچنین گیرنده های 5 - HT1A[ ۲] و 5 - HT2A/C[ ۳] دارد. با آنکه لیسوراید شباهت فراوانی از لحاظ خواص اتصالِ گیرنده ای به مادهٔ شیمیایی ال اس دی دارد، اما بر خلاف آن فاقد هرگونه اثرات روان گردان است.