لیستریا ( Listeria ) نام یک سرده از باکتری ها است که در پستانداران ایجاد عفونت کرده و به عنوان نوعی انگل درون سلولی شناخته می شوند. تا سال ۱۹۹۲ ده گونه از این باکتری ها شناسایی شده بودند و هر یک از این گونه ها دارای دو زیرگونه بودند. در سال ۲۰۲۰ مجموعاً ۲۱ گونه از این سرده باکتریایی شناسایی شده اند. [ ۱] این باکتری ها برای اولین بار در سال ۱۹۴۰ معرفی شده و به افتخار دانشمند و جراح مشهور، جوزف لیستر به نام لیستریا نام گذاری شده اند. این باکتری ها گرم مثبت، میله ای شکل، بی هوازی اختیاری و فاقد توانایی ایجاد اندوسپور یا هاگ هستند. در این گروه باکتریایی، گونهٔ بیماری زا برای انسان باکتری لیستریا مونوسیتوژنز است که در صورت بلعیده شدن توسط انسان و معمولاً به سبب خوردن غذاهای آلوده ایجاد می شود که این عفونت لیستریوسیس نامیده می شود. بعد از بلعیدن باکتری، لیستریا از طریق دستگاه گوارش حرکت کرده و در نهایت به جریان خون وارد و منتشر می شود. [ ۲]
لیستریا منوسیتوژنز عامل بیماری لیستریوز است که از بیماری های مشترک انسان و حیوان می باشد. در بزرگسالان غیر باردار، مننژیت اولیه، انسفالیت، یا سپتی سمی ایجاد می کند. بیماران مسن تر یا افرادی که مستعد هستند و ایمنی سلولی آن ها پایین است، مانند گیرندگان پیوند اعضاء، مبتلایان به لنفوم و ایدز افرادی هستند که مشخصاً مستعد بیماری هستند. تمایل لیستریا مونوسیتوژنز به سیستم عصبی مرکزی منجر به بیماری حاد می شود که معمولاً میزان کشندگی آن بالاست بنحوی که در موارد اپیدمیک عفونت مواد غذایی میزان مرگ و میر ۴۰–۳۰ درصد و در افراد مستعد تا ۷۵ درصد هم گزارش شده است . و در بین افرادی که از بیماری بهبود یافته اند، علایم نورولوژیک باقی می گذارد. بارداری خطر ابتلا به لیستریوز را افزایش می دهد. لیستریا مونوسیتوژنز در زنان باردار معمولاً باعث بیماری باکتریمی مشابه آنفلوآنزا می شود که اگر درمان نشود، می تواند به التهاب جفت یا پرده آمنیوتیک و عفونت جنین و در نهایت سقط، به دنیا آمدن نوزاد مرده یا تولد زودهنگام منجر شود، چرا که این باکتری قادر به عبور از جفت است . در عفونت لیستریوزیس در زنان باردار معمولاً هیچ علامت مشخصی وجود ندارد یا فقط سابقه ای از بیماری شبه آنفلوآنزا و خود محدود شونده در مدت سه ماهه آخر بارداری وجود دارد. اما علایمی همچون تیره شدن مایع آمنیوتیک، دردکمر، تب و لرز، زایمان زودرس و التهاب کلیه و لگن می تواند از نشانه های لیستریازیس باشد. بیش از ۹۵ درصد موراد جدا شده از موراد تک گیر و همه گیر لیستریوز انسانی به سروتیپ های 1. 2a، 1. 2b، 1. 2c و 4b اختصاص دارد .
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفلیستریا منوسیتوژنز عامل بیماری لیستریوز است که از بیماری های مشترک انسان و حیوان می باشد. در بزرگسالان غیر باردار، مننژیت اولیه، انسفالیت، یا سپتی سمی ایجاد می کند. بیماران مسن تر یا افرادی که مستعد هستند و ایمنی سلولی آن ها پایین است، مانند گیرندگان پیوند اعضاء، مبتلایان به لنفوم و ایدز افرادی هستند که مشخصاً مستعد بیماری هستند. تمایل لیستریا مونوسیتوژنز به سیستم عصبی مرکزی منجر به بیماری حاد می شود که معمولاً میزان کشندگی آن بالاست بنحوی که در موارد اپیدمیک عفونت مواد غذایی میزان مرگ و میر ۴۰–۳۰ درصد و در افراد مستعد تا ۷۵ درصد هم گزارش شده است . و در بین افرادی که از بیماری بهبود یافته اند، علایم نورولوژیک باقی می گذارد. بارداری خطر ابتلا به لیستریوز را افزایش می دهد. لیستریا مونوسیتوژنز در زنان باردار معمولاً باعث بیماری باکتریمی مشابه آنفلوآنزا می شود که اگر درمان نشود، می تواند به التهاب جفت یا پرده آمنیوتیک و عفونت جنین و در نهایت سقط، به دنیا آمدن نوزاد مرده یا تولد زودهنگام منجر شود، چرا که این باکتری قادر به عبور از جفت است . در عفونت لیستریوزیس در زنان باردار معمولاً هیچ علامت مشخصی وجود ندارد یا فقط سابقه ای از بیماری شبه آنفلوآنزا و خود محدود شونده در مدت سه ماهه آخر بارداری وجود دارد. اما علایمی همچون تیره شدن مایع آمنیوتیک، دردکمر، تب و لرز، زایمان زودرس و التهاب کلیه و لگن می تواند از نشانه های لیستریازیس باشد. بیش از ۹۵ درصد موراد جدا شده از موراد تک گیر و همه گیر لیستریوز انسانی به سروتیپ های 1. 2a، 1. 2b، 1. 2c و 4b اختصاص دارد .
wiki: لیستریا