لیساویروس ها یا لایساویروس ها ( به انگلیسی: Lyssavirus ) [ ۱] [ ۲] نام یک سرده از آران ای ویروس های متعلق به خانواده ویرویس های میله ای از راسته مونونگاویرالس است که پستانداران، از جمله انسان، میزبان طبیعی آن ها هستند. [ ۳] [ ۴] این سرده شامل ویروس هاری است که موجب ابتلا به بیماری هاری در انسان می شود.
ویریون لیساویروس ها حدود ۷۵ نانومتر عرض و ۱۸۰ نانومتر طول دارد[ ۳] و عموماً دارای تقارن مارپیچی هستند اما انواع بیماری زا برای انسان، بیشتر تقارن مکعبی و ظاهری مشابه یک چندوجهی منتظم دارند.
ساختار این ویروس ها شامل یک پوشش ویروسی خارجی خوشه ای، یک ناحیه میانی متشکل از پروتئین ماتریس M و یک کپسید است.
ژنوم لیساویروس ها شامل یک مولکول آران ای منفی گَرد است که پنج پروتئین ویروسی را کد می کند: پلیمراز L، پروتئین ماتریسی M، فسفوپروتئین P، نوکلئوپروتئین N و گلیکوپروتئین G.
ژنوم لیساویروس ها خطی است و طول آن حدود ۱۱ هزار جفت باز است. [ ۷]
تکثیر لیساویروس ها سیتوپلاسمی است. ورود به سلول میزبان با اتصال گلیکوپروتئین های ویروسی G به گیرنده های سطح سلول میزبان انجام می شود، که باعث انجام اندوسیتوز با واسطه کلاترین می شود. ویروس های تکثیر شده در سلول، با جوانه زدن، از سلول میزبان خارج می شوند. پستانداران وحشی، به ویژه خفاش ها و گوشت خواران خاص، به عنوان میزبان طبیعی این ویروس ها شناخته شده اند. روش انتقال لیساویروس ها نیز معمولاً از طریق زخم های ناشی از گزیدگی است. [ ۳]
تا سال ۲۰۱۸، آزمایش پادتن فلورسانس مستقیم ( DFA ) هنوز روشی طلایی برای تشخیص و شناسایی این ویروس ها است. از آن جا که روش های جدیدتر واکنش زنجیره ای پلیمراز رونویسی معکوس ( RT - PCR ) برای تشخیص لیساویروس ها ایجاد شده، اما این روش، بیشتر به عنوان یک آزمایش تأییدی انجام می شود. آزمایش های مبتنی بر این روش، دارای دقت بیشتر و تشخیص قطعی هستند اما به یک دستگاه PCR زمان واقعی و تکنسین های ماهر با تجربه در تشخیص مولکولی نیاز است. [ ۸]
ویروس عامل هاری در اکثر نقاط جهان شایع است و می تواند توسط بسیاری از پستانداران خون گرم منتقل شود. سایر ویروس ها در این سرده، ناقلینی معدود با تنوع بسیار پایین دارند و فقط میزبان های خاصی می توانند هر یک از این گونه های ویروسی را حمل کنند. این جانوران میزبان نیز تنها مختص به یک منطقه جغرافیایی خاص هستند. خفاش ها ناقل همگی لیساویروس ها به جز ویروس موکولا هستند. [ ۹]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفویریون لیساویروس ها حدود ۷۵ نانومتر عرض و ۱۸۰ نانومتر طول دارد[ ۳] و عموماً دارای تقارن مارپیچی هستند اما انواع بیماری زا برای انسان، بیشتر تقارن مکعبی و ظاهری مشابه یک چندوجهی منتظم دارند.
ساختار این ویروس ها شامل یک پوشش ویروسی خارجی خوشه ای، یک ناحیه میانی متشکل از پروتئین ماتریس M و یک کپسید است.
ژنوم لیساویروس ها شامل یک مولکول آران ای منفی گَرد است که پنج پروتئین ویروسی را کد می کند: پلیمراز L، پروتئین ماتریسی M، فسفوپروتئین P، نوکلئوپروتئین N و گلیکوپروتئین G.
ژنوم لیساویروس ها خطی است و طول آن حدود ۱۱ هزار جفت باز است. [ ۷]
تکثیر لیساویروس ها سیتوپلاسمی است. ورود به سلول میزبان با اتصال گلیکوپروتئین های ویروسی G به گیرنده های سطح سلول میزبان انجام می شود، که باعث انجام اندوسیتوز با واسطه کلاترین می شود. ویروس های تکثیر شده در سلول، با جوانه زدن، از سلول میزبان خارج می شوند. پستانداران وحشی، به ویژه خفاش ها و گوشت خواران خاص، به عنوان میزبان طبیعی این ویروس ها شناخته شده اند. روش انتقال لیساویروس ها نیز معمولاً از طریق زخم های ناشی از گزیدگی است. [ ۳]
تا سال ۲۰۱۸، آزمایش پادتن فلورسانس مستقیم ( DFA ) هنوز روشی طلایی برای تشخیص و شناسایی این ویروس ها است. از آن جا که روش های جدیدتر واکنش زنجیره ای پلیمراز رونویسی معکوس ( RT - PCR ) برای تشخیص لیساویروس ها ایجاد شده، اما این روش، بیشتر به عنوان یک آزمایش تأییدی انجام می شود. آزمایش های مبتنی بر این روش، دارای دقت بیشتر و تشخیص قطعی هستند اما به یک دستگاه PCR زمان واقعی و تکنسین های ماهر با تجربه در تشخیص مولکولی نیاز است. [ ۸]
ویروس عامل هاری در اکثر نقاط جهان شایع است و می تواند توسط بسیاری از پستانداران خون گرم منتقل شود. سایر ویروس ها در این سرده، ناقلینی معدود با تنوع بسیار پایین دارند و فقط میزبان های خاصی می توانند هر یک از این گونه های ویروسی را حمل کنند. این جانوران میزبان نیز تنها مختص به یک منطقه جغرافیایی خاص هستند. خفاش ها ناقل همگی لیساویروس ها به جز ویروس موکولا هستند. [ ۹]
wiki: لیساویروس