لیزوزوم ( به انگلیسی: Lysosome ) یا کافَنده تَن[ ۱] کیسه ای است غشایی ( غشادار ) که دارای آنزیم های تجزیه کننده است. کافنده تن ها دارای آنزیم هایی گوارشی گوناگون به ویژه آنزیم های هیدرولیتیک "هیدرولیز" ( تجزیه کننده مولکول به واسطه مصرف آب ) هستند. لیزوزوم کیسه ای ( کیسه غشایی ) آنزیم های گوناگونی دارد. این آنزیم ها برای هضم مولکول های بزرگ به کار می روند. بیش از ۶۰ آنزیم در لیزوزوم وجود دارد ( مانند پروتئازها، نوکلئازها و فسفولیپازها ) .
لیزوزوم در واقع مجموعه ای از تجزیه کنندگان درون سلول ( یاخته ) است که وظیفه آن تجزیه اندامک های پیر و فرسوده سلول و تبدیل آن به آنزیم های گوارشی را دارد. لیزوزوم در واقع مجموعه ای از تجزیه کنندگان درون سلول ( یاخته ) است که وظیفه خارج کردن مواد بیماری زا و میکروب ها را از درون سلول دارد. لیزوزوم با واکوِئل، واکوئل ذخیره ای را میسازد.
بهترین عملکرد این آنزیم ها در محیط اسیدی ( pH=۵ ) صورت می گیرد.
پس اگر این آنزیم ها به سیتوپلاسم ( pH=7. 4 ) نشت کنند، فعالیت زیادی را نشان نمی دهند ولی اگر آنزیم های آزاد شده از تعداد زیادی از لیزوزوم ها باشد می تواند به واسطه فرایند خود گوارشی منجر به تخریب و انهدام سلول شود ( بیولوژی کمپل ۲۰۱۱ ) . این آنزیم ها در شبکه آندوپلاسمی ساخته می شوند و پس از ورود به دستگاه گلژی، توسط آبدانه ها به لیزوزوم منتقل می شوند.
اگر این آنزیم ها نباشند هیچ سلولی نمی توانست آنزیم هیدرولیز کننده در خود داشته باشد و به مرور مولکول های بزرگی که امکان هضم آن ها وجود ندارد، در سیتوزول جمع می شوند. این مولکول ها در فعالیت و واکنش های موجود در سلول اختلال ایجاد می کنند و سلول با مشکل مواجه می شود.
لیزوزوم ها با میکروسکوپ الکترونی به صورت گرانول های متراکمی مشاهده می شوند که ۰٫۵ تا ۰٫۰۵ میکرون قطر دارند و به وسیلهٔ غشا محصور شده اند.
لیزوزوم ها حاوی تقریباً ۵۰ نوع آنزیم هستند که همه آن ها در PH اسیدی فعالند؛ بنابراین لیزوزوم دستگاه گوارش سلول محسوب می شود و قادر به هضم مواد خارجی وارده به سلول و ارگانل های فرسوده شده هستند.
این اندامک تقریباً در تمام یاخته های یوکاریوت وجود دارد و اندازه آن در هر یاخته متغیر می باشد. لیزوزوم ها همان واکوئل های جانوری هستند.
این اندامک از دستگاه گلژی یا شبکه آندوپلاسمی به وجود آمدند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفلیزوزوم در واقع مجموعه ای از تجزیه کنندگان درون سلول ( یاخته ) است که وظیفه آن تجزیه اندامک های پیر و فرسوده سلول و تبدیل آن به آنزیم های گوارشی را دارد. لیزوزوم در واقع مجموعه ای از تجزیه کنندگان درون سلول ( یاخته ) است که وظیفه خارج کردن مواد بیماری زا و میکروب ها را از درون سلول دارد. لیزوزوم با واکوِئل، واکوئل ذخیره ای را میسازد.
بهترین عملکرد این آنزیم ها در محیط اسیدی ( pH=۵ ) صورت می گیرد.
پس اگر این آنزیم ها به سیتوپلاسم ( pH=7. 4 ) نشت کنند، فعالیت زیادی را نشان نمی دهند ولی اگر آنزیم های آزاد شده از تعداد زیادی از لیزوزوم ها باشد می تواند به واسطه فرایند خود گوارشی منجر به تخریب و انهدام سلول شود ( بیولوژی کمپل ۲۰۱۱ ) . این آنزیم ها در شبکه آندوپلاسمی ساخته می شوند و پس از ورود به دستگاه گلژی، توسط آبدانه ها به لیزوزوم منتقل می شوند.
اگر این آنزیم ها نباشند هیچ سلولی نمی توانست آنزیم هیدرولیز کننده در خود داشته باشد و به مرور مولکول های بزرگی که امکان هضم آن ها وجود ندارد، در سیتوزول جمع می شوند. این مولکول ها در فعالیت و واکنش های موجود در سلول اختلال ایجاد می کنند و سلول با مشکل مواجه می شود.
لیزوزوم ها با میکروسکوپ الکترونی به صورت گرانول های متراکمی مشاهده می شوند که ۰٫۵ تا ۰٫۰۵ میکرون قطر دارند و به وسیلهٔ غشا محصور شده اند.
لیزوزوم ها حاوی تقریباً ۵۰ نوع آنزیم هستند که همه آن ها در PH اسیدی فعالند؛ بنابراین لیزوزوم دستگاه گوارش سلول محسوب می شود و قادر به هضم مواد خارجی وارده به سلول و ارگانل های فرسوده شده هستند.
این اندامک تقریباً در تمام یاخته های یوکاریوت وجود دارد و اندازه آن در هر یاخته متغیر می باشد. لیزوزوم ها همان واکوئل های جانوری هستند.
این اندامک از دستگاه گلژی یا شبکه آندوپلاسمی به وجود آمدند.
wiki: لیزوزوم