لغت نامه دهخدا
لیرت. [ رَ / رْ ] ( اِ ) کلاه آهنی باشد که در روز جنگ سپاهیان بر سر نهند و آن را ترک و خود خوانند. ( جهانگیری ). خود آهنی را گویند که در روزهای جنگ بر سر گذارند و به ترکی دولغه گویندش و عربان مغفر خوانند. ( برهان ). مغفر. خود. || در لسان شعرا، به معنی غراره مرقوم است و آن نوعی باشد از سلاح که در روز جنگ پوشند. ( جهانگیری ). جوشن. و رجوع به لیرد شود. فرهنگ معین
(رَ ) (اِ. ) ۱ - خود آهنی که به هنگام جنگ بر سر گذارند، مغفر. ۲ - نوعی از سلاح ، عزاره . 