لیث صفاری

لِیْثِ صَفّاری ( ـ۲۹۸ق)
(لیث بن علی معروف به شیر لباده) برادرزادۀ یعقوب لیث و عمر و لیث، چهارمین امیر صفاری (۲۹۶ـ۲۹۸ق). در ۲۷۶ق همراه پدر به رافع بن هرثمه ، نایب الحکومۀ طاهریان در خراسان ، پیوست . هنگام غلبۀ عمرو لیث بر رافع ، به اسارت عمرو درآمد (۲۸۳ق) و تا زمان اسارت عمرو به دست سپاه سامانی ، در سیستان بود (۲۸۷ق). با روی کارآمدن طاهر بن محمد، در رأس سپاهی به فارس اعزام شد و با مساعدت سبکری ، زمینۀ قدرت خود را فراهم کرد، اما اختلاف آن ها به جدایی آن دو و رفتن لیث به کرمان انجامید. او به بهانۀ مقابله با سبکری از طاهربن محمد استمداد کرد اما، به جای حمله به فارس ، به سیستان تاخت و با تطمیع سران سپاه صفاری ، بر آن منطقه مسلط شد و در سیستان ، فراه ، کَش ، و بُست به نام وی خطبه خوانده شد. در ۲۹۷ق به قصد تنبیه سبکری، به فارس لشکر کشید و سبکری به ارّجان گریخت . مقتدر خلیفۀ عباسی سپاهی را به حمایت سبکری فرستاد، لیث در جنگ با این سپاه اسیر شد. او را به خواری در شهر بغداد گرداندند و به زندان انداختند. ظاهراً در زندان کشته شد.