لیبریا

[ویکی شیعه] لیبریا کشوری است در غرب آفریقا. حدود ۲۰ درصد جمعیت لیبریا مسلمان هستند. اغلب مسلمانان این کشور سنی مذهب و پیرو مذهب مالکی هستند. شیعیان هم بخشی از مسلمانان این کشور را تشکیل می دهند.
لیبریا کشوری است در غرب افریقا. مساحت این کشور ۹۷.۷۵۴ کیلومتر مربع است. بر اساس سر شماری سال ۲۰۰۹ میلادی جمعیت لیبریا ۳.۹۵۵.۰۰۰ نفر بوده است. این کشور در سال ۱۸۴۷ تشکیل شد و حکومت آن اکنون جمهوری است. زبان رسمی لیبریا انگلیسی و واحد پول آن دلار لیبریا است.
شهر مونروویا با جمعیتی نزدیک به یک میلیون نفر بزرگترین شهر و پایتخت لیبریا است.

لیبِریا با نام رسمی جمهوری لیبریا ( به انگلیسی: Republic of Liberia ) ، کشوری در غرب آفریقا و شمال خلیج گینه است که پایتخت آن مانروویا می باشد. این کشور از شمال با سیرالئون، از شمال شرق با گینه و از شرق با ساحل عاج همسایه است و از غرب به اقیانوس اطلس پیوند می خورد. کشور لیبریا در سال ۱۸۴۷ میلادی توسط بردگان آزادشده ای که از آمریکا به قارهٔ آفریقا بازگشته بودند بنیاد شده و یکی از کهن ترین جمهوری های قارهٔ آفریقا است. این کشور از دههٔ ۱۹۹۰ به دلیل جنگ های طولانی داخلی و نیز نقشی که در جنگ سیرالئون داشت، کشوری شناخته شده است و دارای حدود ۵٬۰۵۸٬۰۰۰ نفر جمعیت است. [ ۶] زبان رسمی این کشور انگلیسی است که به همراه ۲۹ زبان محلی دیگر در این کشور به کار می رود. ادیان مسیحیت، اسلام و برخی عقاید دیگر در این منطقه رواج دارد. میانگین عمر مردان ۴۱ سال و زنان ۴۲ است. واحد پول این کشور دلار لیبریا می باشد. الماس، آهن، کائوچو، قهوه و کاکائو از محصولات صادراتی این کشور است.
در ۱۸۲۱ و ۱۸۲۲ انجمن کوچ نشین آمریکا، لیبریا را برای استقرار بردگان آزاد شده بنیاد گذاشت.
در ۱۸۴۷ در لیبریا اعلام جمهوری شد. سیاهپوستان مهاجر آمریکایی بر آفریقایی های محلی چیرگی یافتند و این چیرگی را به دور از ساحل گسترش دادند.
از ۱۸۷۸ تا ۱۹۸۰ قدرت در دست رؤسای جمهوری از حزب ویگ واقعی، از جمله ویلیام تابمن ( رئیس جمهور از ۱۹۴۴ تا ۱۹۷۱ ) بود. جانشین وی، ویلیام تالبرت طی کودتایی به رهبری ساموئل دو ترور شد. ساموئل دوئه نخستین لیبریایی با نیاکان محلی بود که حکومت کرد.
در کودتایی در سال ۱۹۹۰، ساموئل دوئه سرنگون شد. جامعهٔ اقتصادی کشورهای غرب آفریقا به منظور ایجاد نظم از چندین کشور منطقه ای سرباز گسیل کرد، ولی جنگ داخلی که در آغاز میان دو نیروی شورشی بود، به رغم آتش بس ادامه داشت، این جنگ داخلی ۱۴ ساله در سال ۲۰۰۳ پایان یافت و باعث کشته شدن حدود ۲۵۰ هزار نفر شد.
در سال ۱۹۹۹، غنا، نیجر و دیگر کشورها، لیبریا را به دلیل پشتیبانی شورشیان سیرالئون محکوم کردند. در همین زمان چارلز تیلور نیز گینه را به طرفداری از آشوبگران شمال لیبریا متهم کرد.
اختلاف بر سر نتیجهٔ انتخابات ریاست جمهوری لیبریا موجب بروز بحران سیاسی دراین کشور شده بود بطوری که ناظران از احتمال از بین رفتن دموکراسی شکننده حاکم بر این کشور را که به درگیری های ۱۴ساله پایان داد، نگران بودند.

لیبِریا (Liberia)
مونروویا، پایتخت کشور مونروویا، پایتخت کشور موقعیت. کشور لیبریا قدیمی ترین جمهوری افریقا است. این سرزمین در افریقای غربی و در ساحل اقیانوس اطلس، بین کشورهای سیرالئون در غرب، گینه در شمال، ساحل عاج در شرق، و اقیانوس اطلس در جنوب غربی جا دارد. مساحت این کشور ۹۷,۷۵۴ کیلومتر مربع است و پایتخت آن شهر مونروویا است.سیمای طبیعی. جلگۀ ساحلی لیبریا، معروف به گِریْن کوست (ساحل غله)، پست و باتلاقی و متشکل از مرداب های متعدد است. خط ساحلی این ناحیه از انتهای جنوب شرقی به دماغۀ پالماس و از سوی دیگر به دماغۀ مونت در مرز سیرالئون منتهی می شود. ارتفاعات شمالی و شرقی، مرز میان کشورهای گینه و ساحل عاج را تشکیل می دهند و کوه نیمبا با ارتفاع ۱,۸۵۰ متر در نقطۀ مشترک مرزی سه کشور لیبریا، ساحل عاج، و گینه بلندترین نقطۀ این کشور محسوب می شود. رودخانه های بسیاری، که از این ارتفاعات می گذرند، به سوی جنوب غربی روان می شوند و پس از عبور از دره های ژرف نواحی مرکزی و پشت سر گذاردن جلگۀ ساحلی به اقیانوس اطلس می ریزند. رودخانه های مرزی مانو، در مرز سیرالئون، و کاوالی، که بخشی از مرکز کشور ساحل عاج را تشکیل می دهد، و نیز رودخانه های سِستوس، سَنت جان، سَنت پُل، و لوفا، این کشور را مشروب می کنند. لیبریا به سیزده بخش (کاونتی) تقسیم می شود و مهم ترین شهرهای آن عبارت اند از بیوکنِن، زوئدرو، هارپِر، و بِنسون ویل. اقلیم لیبریا بسیار گرم و مرطوب است. موسم بارندگی آن از اردیبهشت تا مهر و فصل خشک آن کوتاه و از اواسط تیر تا مرداد است. میانگین دمای سالانۀ نواحی ساحلی در دی ماه۲۶.۱ درجۀ سانتی گراد، در تیرماه۲۴.۵ درجۀ سانتی گراد، و میانگین بارندگی سالانۀ آن ۵,۱۳۸ میلی متر است. اراضی شمالی این کشور پوشیده از جنگل است و برخی از گونه های حیات وحش آن عبارت اند از پیگمی، شمپانزه، اسب آبی، و تمساح.
اقتصاد. گاو، گوسفند، بز، خوک و چوب از اقلام صادراتی لیبریا است. ماهی از صادرات مهم این کشور به شمار می آید و تولید برنج فقط به اندازه نیاز داخلی است. آهن از عمده ترین اقلام صادراتی لیبریا است و الماس و طلا نیز از دیگر کانی های مهم این کشور محسوب می شوند. سیمان، سیگار، نوشابه، و روغن نخل برخی از فرآورده های صنعتی آن به حساب می آیند. مونروویا مهم ترین بندر لیبریا است و شبکۀ راه های زمینی آن فاقد کیفیت لازم است؛ راه آهن آن نیز به حمل مواد معدنی اختصاص دارد.
حکومت و سیاست. نوع حکومت لیبریا جمهوری چندحزبی با دو مجلس قانون گذاری است. مجلس نمایندگان آن ۶۴ عضو، و مجلس سنای آن ۲۶ عضو دارد. دورۀ نمایندگی آن ها و نیز دورۀ ریاست جمهوری این کشور پنج سال است و رئیس جمهور مسئولیت اجرایی و تشکیل هیئت دولت را برعهده دارد.
مردم و تاریخ. جمعیت لیبریا حدود ۳,۹۹۴,۰۰۰ نفر است (۲۰۱۰) و تراکم نسبی آن به۴۰.۸ نفر در کیلومتر مربع می رسد. رشد سالانۀ جمعیت این سرزمین ۲ درصد است و ۹۵ درصد از جمعیت از قبایل گوناگون افریقایی اند و ۷۰ درصد از آنان از باورهای قبیله ای پیروی می کنند. ۶۱ درصد از مردم این کشور روستانشین اند و زبان رسمی آنان انگلیسی است. ساکنان لیبریا را اقوام مختلف افریقایی تشکیل می دهند. تجارت برده موجب شد منطقۀ مزبور، که در آن زمان ساحل غله نامیده می شد، خالی از سکنه شود. با لغو برده داری در ۱۸۶۵، بسیاری از بردگان سیاه پوست خواستار بازگشت به افریقا و تشکیل کشوری مستقل شدند. جامعۀ سیاه پوستان امریکا در ۱۸۲۱ بخشی از اراضی جنوبی سیرالئون را خریداری کردند و به یاد بود همکاری ها و مساعدت های جیمز مونرو، رئیس جمهور وقت امریکا، شهر جدیدی با نام مونروویا در ساحل غله بنا نهادند و سیاهان آزادشدۀ امریکایی را به سرزمین مزبور فرستادند. آنان در آن سرزمین جامعۀ مستقلی تأسیس کردند و در ۱۸۲۱ با همکاری امریکا نخستین قانون اساسی خویش را تدوین نمودند و سرزمین خود را لیبریا، (یا سرزمین آزادگان) نامیدند. لیبریا در ۲۶ ژوئیۀ ۱۸۴۷ از امریکا جدا شد و استقلال خود را اعلام کرد.