لیائونینگ (Liaoning)
استانی در شمال شرقی چین، با ۱۵۱هزار کیلومتر مربع مساحت، و ۴۱,۱۶۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). از شرق به جیلین، از جنوب شرقی به کرۀ شمالی، از جنوب به خلیج کره و خلیج لیائودونگ، از جنوب غربی به هبی، و از شمال غربی به مغولستان داخلی محدود است. مرکزش شنیانگ است و سایر شهرهای مهم آن عبارت اند از آنشان، فوشون، لیائویانگ، و دالیان (بندر). استان مزبور جلگۀ دونگبی (جلگۀ منچوری) و علفزارهای فلات مغولستان را دربر دارد و از صنعتی ترین مناطق چین به شمار می رود، صنایع و تولیدات آن شامل زغال سنگ، آهن، نمک، و نفت است. ژاپن بین ۱۹۰۵ و ۱۹۴۵ شهر را توسعه داد و این رشد شبه جزیرۀ لیائودونگ را نیز دربرگرفت ـ که بندرهای آن به تصرف روس ها درآمده بودند.
آب و هوا. لیائونینگ دارای تابستان های گرم و زمستان های سرد است. گرم ترین بخش این استان در ساحل جنوبی آن قرار دارد. تقریباً دوسوم ریزش جوی سالانۀ لیائونینگ در تابستان صورت می گیرد؛ میانگین آن بین ۱۲۰۰ میلی متر در شبه جزیرۀ لیائودونگ و ۴۰۰ میلی متر در غرب استان متغیّر است.
استانی در شمال شرقی چین، با ۱۵۱هزار کیلومتر مربع مساحت، و ۴۱,۱۶۰,۰۰۰ نفر جمعیت (۱۹۹۶). از شرق به جیلین، از جنوب شرقی به کرۀ شمالی، از جنوب به خلیج کره و خلیج لیائودونگ، از جنوب غربی به هبی، و از شمال غربی به مغولستان داخلی محدود است. مرکزش شنیانگ است و سایر شهرهای مهم آن عبارت اند از آنشان، فوشون، لیائویانگ، و دالیان (بندر). استان مزبور جلگۀ دونگبی (جلگۀ منچوری) و علفزارهای فلات مغولستان را دربر دارد و از صنعتی ترین مناطق چین به شمار می رود، صنایع و تولیدات آن شامل زغال سنگ، آهن، نمک، و نفت است. ژاپن بین ۱۹۰۵ و ۱۹۴۵ شهر را توسعه داد و این رشد شبه جزیرۀ لیائودونگ را نیز دربرگرفت ـ که بندرهای آن به تصرف روس ها درآمده بودند.
آب و هوا. لیائونینگ دارای تابستان های گرم و زمستان های سرد است. گرم ترین بخش این استان در ساحل جنوبی آن قرار دارد. تقریباً دوسوم ریزش جوی سالانۀ لیائونینگ در تابستان صورت می گیرد؛ میانگین آن بین ۱۲۰۰ میلی متر در شبه جزیرۀ لیائودونگ و ۴۰۰ میلی متر در غرب استان متغیّر است.
wikijoo: لیایونینگ