لیئه

لغت نامه دهخدا

( لیئة ) لیئة. [ ] ( اِخ ) ( به معنی خسته ) دخت بزرگ لابان که به طور خدعه به یعقوب داده شد. ( سفر پیدایش 29:16 ). و از برای یعقوب شش پسر و یک دختر آورد و پس ازورود به مصر جهان را وداع گفت و خود لیئة میدانست که یعقوب راحیل را بیش از وی دوست می دارد. ( سفر پیدایش 29:21-25 و 30:25 ). و با وجود آن به یعقوب بسیار محبت میکرد. ( قاموس کتاب مقدس ). و رجوع به لیا شود.

فرهنگ فارسی

دخت بزرگ لابان که بطور خدعه به یعقوب داده شد . و از برای یعقوب شش پسر و یک دختر آورد و پس از ورود بمصر جهانرا وداع گفت و خود لیئه می دانست که یعقوب راحیل را بیش از وی دوست می دارد .

پیشنهاد کاربران

بپرس